O νταλκάς και ο επιβήτορας (σπουδή στο εθιμοτυπικό του "κοινωνικού" φύλου).

"νταλκάς" η κύρια… τα "ήθελε"… του "κουνιόταν"… του "κάθισε γιατί ήθελε να ανέβει κοινωνικά/επαγγελματικά"», να "κάνει τις δουλειές της", το "μουνί σέρνει καράβι"… αυτά μαζί με πολλά άλλα ακούγονται στα ΜΜΕ σχετικά με την υπόθεση του θανάτου του διοικητή του ΙΚΑ, Βαρθολομαίου. χαρακτηρισμοί που δεν έχουν σχέση μόνο με το συγκεκριμένο γεγονός αλλά με κάθε γεγονός που μπορεί να συμμετέχει μια γυναίκα.

στην αντίπερα όχθη οι δυο κύριοι την έβγαλαν καθαρή… ο ένας ως απατημένος σύζυγος που είχε κάθε δικαίωμα να αποκαταστήσει την τιμή του αλλά και την τιμή της οικογένειας του. του τα "φόρεσε" και έπρεπε να της δώσει ένα μάθημα... ο δε δεύτερος ήταν επιβήτωρ.

γιατί ο άνδρας έχει όλο το δικαίωμα να τα "θέλει", να "πηδά" όποια γουστάρει (η όποια αυτός "νομίζει" ότι τα θέλει), να χρησιμοποιεί την όποια εξουσία κατέχει (επαγγελματική, σωματική, συναισθηματική, θεσμική, κλπ) για να πάρει αυτό που θέλει… γιατί ο "πούτσος σέρνει και αυτός καράβι", γιατί ο άνδρας έχει το δικαίωμα και να την σπάσει στο ξύλο βρε αδερφέ καθότι του τα φόρεσε και τον ατίμασε… η γυναίκα πάλι οφείλει να κάθεται δίπλα στον άνδρα της.. ε, και μια σφαλιάρα να φάει, δεν διαλύονται οικογένειες για τέτοια μικροπράγματα. γιατί το "μουνί" είναι όργανο του διάβολου (σταλμένο στη γη για να παρασύρει τους άμοιρους άνδρες) ενώ ο "πούτσος" είναι πηγή ζωής, προϊόν της σοφίας του/της όποιου/ας υπαρκτού/ής ή μη θεού/άς.

και τα ακούς αυτά, και νομίζεις πως για να το λένε αυτοί/ές έτσι πρέπει να είναι… πώς να πας κόντρα στην διάνοια των τραγκαουνάκηδων; άλλωστε από όσο έχεις δει, οι συγκεκριμένοι/ες όχι μόνο έχουν άποψη για όλα, αλλά έχουν και την κατάλληλη πληροφόρηση (πάλι για όλα)… βλέπεις δε και ψυχολόγους/ψυχίατρους που χωρίς να γνωρίζουν το θύμα, τον θύτη και το υποκείμενο του πόθου, τους αναλύουν… πως καλοί μου κύριοι και καλές μου κύριες εκφράζετε άποψη για άτομα των οποίων το ιστορικό αγνοείτε, άτομα τα οποία δεν έχετε εξετάσει ούτε ένα λεπτό; τι διάολο γιατροί είστε εσείς; τι διάολο γνώμες εκφράζετε; δεν γνωρίζετε ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τα όμοια ως ίδια; δεν γνωρίζετε ότι η διάγνωση έρχεται μόνο μέσω της παρακολούθησης και όχι μέσω φημών; πώς να τολμήσεις μετά εσύ, ως ένας απλός τηλεθεατής (αλλά και ως μια απλή τηλεθεάτρια), να πεις σε όλους/ες αυτούς/ες τους/τις σοφούς/ες ένα ηρωικό "ρε δε γαμιέστε"…

"πουτάνα" η κύρια… άτυχος αλλά "άνδρας" ο δράστης και τυχερός και "μάγκας" το θύμα (τουλάχιστον, λένε, αυτός γαμούσε)… και διαμορφώνεται η συλλογική συνείδηση πως η γυναίκα δεν μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την σεξουαλικότητα της (ή ακόμα και να την εκμεταλλευτεί) όπως πράττει ο άνδρας. και κάπως έτσι δημιουργούνται τα ηλίθια στερεότυπα σχετικά με το κοινωνικό φύλο. και κάπως έτσι μεγαλώνουμε στα σπίτια μας ευνουχισμένες ψυχές. αγοράκια και κοριτσάκια που αντί να ανακαλύψουν το σώμα τους και την χαρά του έρωτα, ζουν μέσα στην ενοχή για τη φύση τους, γιατί μπορεί να "τα θέλουν".

και αν είσαι άντρας έχει καλώς. μπορείς να είσαι πολυγαμικός… είναι στη φύση σου βρε. μπορείς να το βάζεις όπου θες (αφού όλες είναι πουτάνες) αρκεί μετά να γυρνάς στο σπίτι σου. αν είσαι όμως γυναίκα προς θεού/άς μην σκεφτείς να ανοίξεις τα πόδια σου σε κανένα/μία. είπαμε, εσύ πρέπει να είσαι στο σπίτι με τα παιδιά.

ίσως αν δούμε τους εαυτούς μας έξω από το φύλο μας (όχι μόνο το "κοινωνικό" αλλά και το "οργανικό"), αν δούμε ο/η ένας/μία τον/την άλλο/η ως άνθρωπο και όχι ως άνδρα ή γυναίκα, μακριά από την θηλυκότητα και την ανδροπρέπεια, να δούμε κάποια προκοπή. να μην "μεγαλώνουμε" τα παιδιά μας για να ταιριάξουν σε προδιαγεγραμμένους ρόλους-καρικατούρες αλλά να τα στηρίζουμε στο να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους όσο πιο "ελεύθερα" γίνεται, σε πλήρη αρμονία με τη φύση τους και με πλήρη συναίσθηση του έρωτα και της δημιουργίας. γιατί και ο έρωτας είναι και αυτός μια επαναστατική πράξη.

ας μην μεγαλώσουμε άλλη μια γενιά μέσα στο κόμπλεξ και το μίσος. δεν φταίει αυτή για τα απωθημένα μας. αρκετά την πληρώσαμε εμείς για λάθη άλλων.