Saturday 3 February 2007

πλανητικο χωριο.

πλανητικό χωριό, προσπάθεια προσέγγισης πρώτη… ζωή μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας, κοντά στα 10 χρόνια. λίγο εδώ, λίγο εκεί… πριν προλάβω να βαρεθώ τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, πριν η ρουτίνα να με φθείρει, με τις βαλίτσες στο χέρι να περιμένω σε ένα αεροδρόμιο αγουροξυπνημένος (πάντα πέταγα πρωί για να προλάβω τα δρομολόγια των τρένων, από Λονδίνο για midlands).

εδώ κ 2 χρόνια η βάση είναι σταθερή… Αθήνα… τσιμεντούπολη ώρα μηδέν. οι πολυκατοικίες τόσο κοντά η μια στην άλλη… βγαίνεις στο μπαλκόνι σου και μπαίνεις στο σαλόνι τους… πρόσεχε τι φοράς, πως φέρεσαι… σε βλέπουν… προσεχείς τι θα πεις… μια πόλη ολόκληρη έτοιμη για ψυχοθεραπεία… ύπνος με την τηλεόραση ανοιχτή… σε νανουρίζει το telemarketing και το τρεμάμενο φως της… αυτό που σε κάνει να σηκώνεσαι κουρασμένος το πρωί…

καινούργια ημέρα… μυρωδιά αυγής… βαθιές αναπνοές στην βεράντα. ο κρύος αέρας σε φυσά στο πρόσωπο. είναι ωραία. χαζεύεις το βουνό… ακούς τα πουλιά να κελαηδούν… αρχίζει να βρέχει… σου φέρνει στο μυαλό λίγο από Αγγλία… την εκνευριστική βροχή της… ο ήχος της βροχής μια νότα στη μελωδία. παραφωνία τα αυτοκίνητα και η ‘σκουπιδιάρα’… το καντήλι που ρίχνει κάποιος που προσπαθεί να την προσπεράσει και βγαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα περνά ξυστά από το λεωφορείο… αν δεν ήσουν τόσο βιαστικός… αν με το που προσπέρασες την ‘σκουπιδιάρα’ σταματούσες απλά για να σκεφτείς ότι για λίγο δεν έγινες αποτύπωμα στο λεωφορείο τότε θα σου έριχνα και εγώ ένα μεγαλοπρεπές καντήλι… με χαρά… όλο δικό σου… γιατί μου χάλασες την ηρεμία ‘μαλάκα’…

η πόλη ξυπνά… η γνωστή γιαγιά από απέναντι ψάχνει την γάτα της που δεν την περιμένει στην αυλή να την ταΐσει… ο Δημήτρης που δεν ξυπνά και θα χάσει το σχολικό… η μάνα του που του φωνάζει. ‘Δημήτρηηηη ξύπνα’.. ξύπνα ρε Δημήτρη μήπως και σκάσει… ξύπνα γιατί κάποια στιγμή θα έρθω εκεί και θα σου μάθω τι εστί ξυπνητήρι και εσένα και της βιτσιόζας μάνας σου … βάζω στοίχημα ότι η φωνή της θα μου μείνει όπως αυτά τα ηλίθια χιτάκια που σου καρφώνονται στο μυαλό λόγω του εύκολου και πανομοιότυπου στίχου τους (ο ένας την θέλει ο άλλος την αγαπά, κάποιος την σκέφτεται, κάποιος την ποθεί)….

μάθημα πρώτο. ποτέ μην κοιμάσαι με γεμάτο στομάχι. μάθημα δεύτερο. ιδιαίτερα εάν έχεις φάει από τη γνωστή ‘πρώην καντίνα’ στη Μεταμόρφωση. μάθημα τρίτο. το ‘σάντουιτς’ που φτιάχνει μπορεί να χορτάσει μια ολόκληρη χώρα… δεν θα μπορεί να σε κρατήσει ξύπνιο; μάθημα τέταρτο. καλημέρα και καλή αρχή.

η ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή μωρό μου…



1 comment:

Estrella_ said...

"η ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή μωρό μου…"

===

Η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι.

Διαλέγουμε και παίρνουμε, αν και έχω αρπάξει το πρώτο.