Wednesday 23 April 2008

Κι η πατρίδα μια τοιχογραφία...

Τ ι ’ν’ η πατρίδα μας;

Δέκα εκατομμύρια οι απαντήσεις στην ερώτηση τούτη, που την αποστηθίζαμε στο σχολείο στιχουργημένη. Οσες και οι κάτοικοί της δηλαδή, αν εξαιρέσουμε τα νήπια. Συν πέντε εκατομμύρια, πάνω κάτω, όσοι οι εκτός Ελλάδας Ελληνες όλων των γενεών. Συν ένα εκατομμύριο οι απαντήσεις των νέων «ελληνισταρίων», όσων μετανάστευσαν στον τόπο μας από γειτονικές ή πολύ μακρινές χώρες και μετέχουν πια στην εν γένει παιδεία μας, πολλοί με την ελπίδα να ριζώσουν. Οχι, δεν νομίζω πως υπάρχει μία και μόνη απάντηση στην οποία να συμφωνούμε όλοι, όπως πιστοποιεί άλλωστε η αδιάκοπη ιδεολογική αντιδικία για την έννοια του σημείου «ελληνικότητα». Με άλλον τρόπο ζει, νιώθει και εννοεί την πατρίδα ο καθένας, κι αυτός ο τρόπος μπορεί ν’ αλλάξει και στο ίδιο άτομο, στη διαδρομή του· οι «θέσεις» και οι αντιλήψεις μας, κι ας μοιάζουν ακλόνητες, φυσικές, «γονιδιακές», είναι προϊόντα της Ιστορίας, και δεν παύουν να βρίσκονται σε κάποια συνάρτηση με τη θέση μας στα πράγματα, το πόστο μας, τη μοίρα μας. Διαφορετικά εννοούμε τον πατριωτισμό, το χρέος προς την πατρίδα, κατά τις ιδέες του ο καθένας, κατά τα αισθηματικά του εφόδια, αλλά και κατά τα συμφέροντά του, έστω κι αν αυτό το τελευταίο το επικαλύπτουμε συνήθως με τη ρητορική μας. Οσοι, λόγου χάρη, δοξολογούνται σαν ευπατρίδες, δεν είναι βέβαιο ότι δικαιούνται όλοι αυτόν τον τίτλο· αν, ώσπου να γίνεις «μεγάλος ευεργέτης» ή «μέγιστος χορηγός», πάτησες πάνω σε κάμποσους συνανθρώπους σου, μπορεί κάποια στιγμή να εξαγοράσεις τη δημοσιότητα και την κολακεία, αλλά συχωροχάρτι γενικής αναδρομικής ισχύος δεν γίνεται να αποσπάσεις.


Και τον «ανθελληνισμό» επίσης, πραγματικό ή πλάσμα που το δημιουργεί και το εμψυχώνει η ευερέθιστη φαντασία μας, διαφορετικά τον εννοούμε και τον αξιολογούμε. Αλλοι, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενό του, τον κρίνουν εκ προοιμίου αδιανόητο και ηθικώς απαράδεκτο, κάτι σαν αμαρτία, ενώ άλλοι, απρόθυμοι να δεχτούν πως το δίκιο είναι πάντοτε με το μέρος μας και σε οτιδήποτε, τον χρησιμοποιούν σαν μια αφορμή για να αναρωτηθούν, να ξανασκεφτούν, συνεκτιμώντας την πιθανότητα (έστω, την πιθανότητα) να υπάρχει και κάποιο μέρος αλήθειας στην εκάστοτε «απέναντι πλευρά». Δεν γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους άλλους με τους όρους που επιβάλλουν τα δελτία των οχτώ, τους όρους του ηθικού ψευτοπανικού και της απολίτικης καταγγελιολαγνίας, όπου ο αβρότερος χαρακτηρισμός που επιφυλάσσεται στις απόψεις των μη Ελλήνων που δεν συνάδουν με τις δικές μας είναι «προκλητικές», για να αρχίσει αμέσως έπειτα η κλιμάκωση: «σκαιές», «επονείδιστες», «ιταμές».

Ωρες ώρες σκέφτομαι ότι για όλα (ή τέλος πάντων για πολλά) φταίει εκείνο το θήτα που κουμπώνει τη λέξη «ανθεληνισμός», το οποίο ανακαλεί αυτόματα στο μυαλό μας, και ταυτόχρονα, αδιαχώριστα, τη λέξη «θαύμα» (έτσι θέλουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας στο πέρασμα της Ιστορίας) και τη λέξη «θύμα» (έτσι νιώθουμε, θύμα συνωμοσίας, όποτε ακούγεται αντίλογος σε όσα πρεσβεύουμε, έστω και ο πιο συγκροτημένος). Αν δοκιμάζαμε εναλλακτικά τη λέξη αντιελληνισμός, αποσπασμένη από τις ηθικολογικές συνδηλώσεις που φορτώσαμε στον «ανθελληνισμό», ίσως να διαβάζαμε ψυχραιμότερα και αυτοκριτικότερα τις ενστάσεις των τρίτων και να θεωρούσαμε νόμιμη τη διατύπωσή τους· και ίσως να παύαμε κάποια στιγμή να πιστεύουμε ότι ο κόσμος όλος είναι ή οφείλει να είναι μοιρασμένος σε φιλέλληνες και ανθέλληνες.

Υπάρχει λοιπόν μια «γραμμή», μια αντίληψη όχι απλώς ευδιάκριτη στο πέρασμα των χρόνων αλλά κυρίαρχη (άλλωστε αρκετές φορές έχει γίνει κρατική ιδεολογία και εκπαιδευτικό δόγμα), σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα και ο Ελληνας δεν ανήκουν στην ήπειρο της Ιστορίας αλλά στην επικράτεια του Θεού ή, και αν ακόμα ανήκουν, κατέχουν αυτονοήτως δεσπόζουσα, προνομιακή θέση: είναι το κέντρο, πέριξ του οποίου κινούνται, σαν άσημοι ετερόφωτοι δορυφόροι, οι άλλοι λαοί. Συνοπτικές διατυπώσεις της αντίληψης αυτής, που οι εκφραστές της νομίζουν ότι επικυρώνουν τη φιλοπατρία τους διογκώνοντάς τη δημαγωγικά και περίπου αυτοθαυμαζόμενοι, βρίσκει κανείς εύκολα στα γραπτά και στα πτερόεντα έπη πολιτικών, εκκλησιαστικών ανδρών, καλλιτεχνών κ.ά. Την πιο πρόσφατη «ανακεφαλαίωση» του δόγματος αυτού τη διέπραξε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ένας από τους δημόσιους άνδρες που θεωρούν τον εαυτό τους μέτρο του πατριωτισμού. Μιλώντας στους ομογενείς της Βοστώνης, με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, ο κ. Π. Ψωμιάδης είπε με τη γνωστή του επιστημονική αυτοπεποίθηση: «Το να είσαι άνθρωπος είναι θέλημα Θεού. Το να είσαι Ελληνας είναι προνόμιο της Ιστορίας». Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι λαοί (ή ιδεολογικοί οδηγοί άλλων λαών) που πιστεύουν κάτι ανάλογο για λογαριασμό τους, οπότε η ανιστόρητη οίηση κάπως μοιράζεται, η ρήση πάντως του κυρίου νομάρχη είναι γέννημα του ίδιου συστήματος σκέψης που οδήγησε τον μακαριστό Χριστόδουλο να αποκαλέσει κατ’ επανάληψη τους Ελληνες «ευλογημένο του Κυρίου λαό». Λίγες δεκαετίες πιο πίσω, τα δελτάρια που έστελναν από τα νησιά της εξορίας οι πολιτικοί κρατούμενοι έφεραν σφραγισμένο το «μήνυμα»: «Το να γεννηθή τις Ελλην είναι θείον δώρον». Αυτό το «θείον δώρον» πάντως οι μισοί Ελληνες, οι «καθαροί», οι νικητές δηλαδή και βεβαίως πιστοί χριστιανοί, το αφαιρούσαν βίαια (και δι’ εκτελέσεων) από τους άλλους μισούς, τα «μιάσματα», τους ηττημένους, προφανώς επειδή πίστευαν ότι καμία αξία δεν έχει το να είναι ο Θεός Ελλην, όπως ακόμα ακούμε να λέγεται, αν δεν είναι ταυτόχρονα και δεξιός.

Ούτε ίχνος αυτογνωσίας δεν διαθέτει η εθνικιστική διόγκωση της έννοιας της πατρίδας, ούτε ένα νηματάκι δεν τη συνδέει με την Ιστορία. Γνωστικό, και εντέλει ωφέλιμο, είναι να βλέπεις τον τόπο σου και τους ανθρώπους του δίχως φωτοστέφανα, σκήπτρα και «προνόμια» δοσμένα από τον Θεό ή την Ιστορία. Να τον βλέπεις δίχως την κίβδηλη στίλβη της εξιδανίκευσης, με τις αντιφάσεις του, αφού αυτές είναι ο μέγας πλούτος του, ή σαν μια ζώσα τοιχογραφία με επάλληλες επιστρώσεις, όπως τον είδε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Δώρο ασημένιο ποίημα»: «Κι η πατρίδα μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές που αν τύχει και βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή και δίνεις λόγο // Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες· ξένες». Κι αφού ο λόγος για αντιφάσεις, ας θυμηθούμε εδώ τρεις από τις χαρακτηριστικότερες της πρόσφατης παραγωγής, που απαντούν με τον τρόπο τους στο ερώτημα «τι ’ν’ η πατρίδα μας», υποδεικνύοντας τι δεν θέλει να είναι και τι νομίζει πως δεν είναι:

Περιστατικό πρώτο: Παρά τη μάχη για το όνομα και την τόση αναδρομική λατρεία για τους αρχαίους Μακεδόνες, που υποτίθεται ότι μας ώθησε να σκύψουμε στις πηγές της ιστοριογραφίας, στην ταινία «Μέγας Αλέξανδρος», η οποία, προς τόνωση του ηθικού, παίζεται συχνά στα κανάλια και μοιράζεται από εφημερίδες, διαβάζουμε στους υπότιλους πως ανάμεσα στους διαδόχους του Μακεδόνα στρατηλάτη υπήρξε και κάποιος «Σολούκας». Σολούκας; Κατακαημένε Σέλευκε, το δικό σου όνομα δεν ήταν φαίνεται η ψυχή σου. Περιστατικό δεύτερο: Σε αγώνα Κυπέλλου του Αρη με την Ξάνθη, κάποια στιγμή ένας παίκτης βρίσκεται στο χώμα και οι αντίπαλοί του, που βιάζονται να πετύχουν γκολ, δεν βγάζουν την μπάλα έξω. Πάραυτα αρχίζει η κλοτσοπατινάδα, εν ονόματι φυσικά του ευ αγωνίζεσθαι και της εδώ γεννήσεώς του. Περιστατικό τρίτο: Συλλαμβάνεται και κατηγορείται για αρχαιοκαπηλία ένας από τους λεγόμενους ευπατρίδες, ο πρόεδρος της «Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Ελληνικής Κληρονομιάς». Δεν είναι μόνο αυτά η πατρίδα μας βέβαια. Αλλά είναι και αυτά.


(του Παντελη Μπουκαλα).

Tuesday 22 April 2008

Συμβουλές ομορφιάς προς αναρχικά κορίτσια.

Για σήμερα, συμβουλές ομορφιάς προς αναρχικά κορίτσια.

Αν θέλετε πλούσιες, στραφταλιστές βλεφαρίδες, στολισμένες με αστεροειδή μοτίβα, βλεφαρίδες με όγκο, κύρος και βαρύτητα,

δεν έχετε παρά να ξυπνήσετε στη μέση της νύχτας από τον χειρότερο ενοχικό εφιάλτη σας, και νωρίς το πρωί, την ώρα της ανατολής, να σταθείτε μπροστά από το παράθυρο σας,

την ώρα που βγαίνει το πρώτο φως του ήλιου και να αφήσετε τα δάκρυα σας να χυθούν με γενναιότητα στην εσοχή των ματιών σας.

Προσέξτε με: λίγο μετά, καθώς θα απλώνετε την μάσκαρά σας πάνω στις πεντακάθαρες βλεφαρίδες σας, το σχήμα τους θα είναι αρκούντως ξεκάθαρο και έτσι η μαύρη, πυκνή χρωστική ουσία που σας είναι απαραίτητη, θα απλωθεί ομοιόμορφα.





Thursday 10 April 2008

μηδενικη ανοχη για προσφυγες.

Τη «μαύρη τρύπα» της Ευρώπης, όσον αφορά τον σεβασμό των δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών, αποτελεί η Ελλάδα.

Θα διώχναμε και τον... Ξένιο Δία

Καταιγιστικές είναι το τελευταίο διάστημα οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών που κατατάσσουν τη χώρα μας στην κορυφή της «λίστας της ντροπής», χωρών που καταπατούν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Το ίδιο κάνει και η έκθεση για τα δικαιώματα των αιτούντων πολιτικό άσυλο, που συνέταξαν το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι και η Νορβηγική Επιτροπή Ασύλου, σε συνεργασία με άλλες ΜΚΟ και ομάδες δικηγόρων. Οι συντάκτες της έκθεσης μίλησαν με πρόσφυγες σε Ελλάδα και Νορβηγία, δικηγόρους, συλλόγους μεταναστών και το γραφείο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Αθήνα.

Τα συμπεράσματά τους, αναμενόμενα, αλλά εν τούτοις συγκλονιστικά:

* Το ελληνικό σύστημα ασύλου δεν προσφέρει καμία προστασία στους πρόσφυγες. Δεν είναι ασφαλές για τους πρόσφυγες να μεταφέρονται στην Ελλάδα.

* Οι πρόσφυγες φυλακίζονται κατά κανόνα αμέσως μόλις φτάνουν στην Ελλάδα και πέφτουν θύματα βίας, καταχρήσεων και κακομεταχείρισης από αστυνομικούς.

* Δεν υπάρχουν χώροι υποδοχής για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Οι συνθήκες στα περίπου 750 κέντρα υποδοχής είναι ανεπαρκείς. Οι περισσότεροι πρόσφυγες αφήνονται στη τύχη τους.

* Μόλις 10-12 αστυνομικοί ασχολούνται με τις συνεντεύξεις των προσφύγων, που είναι σύντομες και επιδερμικές.

* Οι πιθανότητες να δοθεί άσυλο είναι μηδενικές, ανεξάρτητα από τους λόγους που επικαλείται κάποιος. Οι περισσότεροι μάλιστα απελευάνονται στις χώρες προέλευσης.

* Το υπερβολικό μικρά ποσοστό χορήγησης ασύλου δείχνει ότι στρατηγική της Ελλάδας είναι να αποθαρρύνει, όσους ζητούν άσυλο, να έρθουν στη χώρα.

Πρόσφατα και η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT) είχε εντοπίσει περιστατικό ξυλοδαρμού στο Αστυνομικό Τμήμα του Αεροδρομίου της Αθήνας. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση: «Ατομα που συλλαμβάνονται από τις διωκτικές αρχές στην Ελλάδα διατρέχουν πραγματικό κίνδυνο κακομεταχείρισης. Τα ευρήματα από την επίσκεψη του 2007 επιβεβαιώνουν αυτόν τον κίνδυνο».

Οι περιπτώσεις της έκθεσης

Υπόθεση Νούρι (Αφγανός που ζήτησε πολιτικό άσυλο). Συνελήφθη αρχικά όταν πέρασε παράνομα στη Μυτιλήνη. Βρέθηκε τελικά στην Αυστρία και μεταφέρθηκε πίσω στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2007:

«Στο αεροδρόμιο με συνέλαβαν και με κράτησαν 7 ημέρες. Οταν αρνήθηκα να δώσω τα δακτυλικά μου αποτυπώματα, επειδή δεν ήθελα η υπόθεσή μου να εξεταστεί εδώ, οι αστυνομικοί με χτύπησαν... Αρχισα να χτυπάω μόνος μου τον εαυτό μου για να τους κάνω να σταματήσουν... Σκέφτηκα να πηδήξω από το παράθυρο για να βάλω τέλος στη ζωή μου...».

Υπόθεση Σουίνι (Ιρακινός πρόσφυγας). Συνελήφθη όταν πέρασε με τα πόδια τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Μάρτιος 2006

«Τέσσερις αστυνομικοί-φρουροί, με πήγαν σ' ένα μικρό δωμάτιο, έδεσαν τα χέρια μου με ένα σχοινί και με κρέμασαν στο παράθυρο. Αρχισαν να με δέρνουν με σκληρούς, μαύρους πλαστικούς σωλήνες. Με έδειραν σε όλο μου το σώμα, αλλά πιο πολύ στο στομάχι...».

Υπόθεση Αμπντουλάχ (Ιρακινός πρόσφυγας). Ηρθε στην Ελλάδα ταξιδεύοντας σε φορτηγό. Τον άφησαν στο κέντρο της Αθήνας. Συνελήφθη τρεις ημέρες αργότερα. «Η αστυνομία ζήτησε χαρτιά. Δεν είχα και όταν το είπα ένας από τους αστυνομικούς με χτύπησε παρά το ότι ήμασταν στη μέση του δρόμου. Με πήγαν φυλακή χωρίς να με ενημερώσουν για τίποτα. Δεν με ρώτησαν αν ζητώ άσυλο. Εχω διαβήτη, αλλά δεν μου έδωσαν καμιά βοήθεια. Είδα πολλούς κρατούμενους να δέρνονται από αστυνομικούς».

Υπόθεση Τάλεμπ. Ιρανός πρόσφυγας. Εισήλθε παράνομα στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2006. Συνελήφθη και «επαναπροωθήθηκε» βίαια στην Τουρκία.

«Οσο μας κρατούσαν, δεν μας έδωσαν τίποτα να φάμε και να πιούμε. Οι αστυνομικοί με χτύπησαν με ένα ηλεκτρικό καλώδιο. Είδα να δέρνουν και μία Ιρακινή...».

[Ελευθεροτυπια - 10/04/2008, του χρηστου ζερβα].




την αμεση αναστολη επιστροφης αιτουντων ασυλο στην ελλαδα (με τον κανονισμο δουβλινο ΙΙ) απο τα κρατη μελη της ΕΕ αιτει με επιστολες του ο γ.γ. του ECRE (ευρωπαικο συμβουλιο για τους προσφυγες και τους εξοριστους) κ. Μπιαρτε Βαντβικ. αποδεκτες των επιστολων ειναι ο αντιπροεδρος της ευρωπαικης επιτροπης κ. ζακ μπαρο, ο υπουργος εσωτερικων της προεδρευουσας σλοβενιας και οι μονιμοι αντιπροσωποι των κρατων-μελων. η ελλαδα κατηγορειται οτι οι συνθηκες υποδοχης και η διαδικασια ασυλου απεχουν κατα πολυ απο τα ελαχιστα των διεθνων υποχρεωσεων της και οτι οσοι αιτουντες ασυλο επιστρεφονται, κινδυνευουν με επαναπροωθηση στη χωρα οπου διωκονται.

[Καθημερινη, ο4/ο4/08].




οπως χαρακτηριστικα δηλωσε και ο ιγνασιο ραμονε στην προσφατη ομιλια του στην αθηνα, "καλυτερα να γεννηθεις ευρωπαια αγγελαδα, παρα ξενος".

πανω απο ενα δισεκατομυριο ανθρωποι ζουν με λιγοτερο απο ενα δολαριο την ημερα, ενω μια αγελαδα στην ευρωπη επιδοτειται με 4 ευρω...

Monday 7 April 2008

για ολα φταιει ο ... "Πεσέιρο".

φταιει που ξεκινα με 3 αμυντικα χαφ, οταν πρεπει να χτυπησει το παιχνιδι απο την αρχη... που πηρε τον μανουτσο δανεικο και εχει παιξει με το ζορι εναν αγωνα μεχρι τωρα. φταιει που παιζει ακομα ο βυντρα και ο τζιωλης αντι του ... νινη. φταιει που εχει χασει τον ελεγχο στα αποδυτηρια... που ο γκονζαλες εχει πλακωθει με παπαδοπουλο, μαντζιο, νινη και γκαλινοβιτς... φταιει που αντι να εχει τον γκαλινοβιτς και τον γκονζαλες εκτος αποστολης μετα το επεισοδιο μεταξυ τους, ειχε τον ενα βασικο και τον αλλο στον παγκο... που οι παικτες ειναι αχρηστοι... που βγαζει στο 50κατι του αγωνα με τον οφη, τον πλεον παραγωγικο σου παικτη (τον ιβανσιτς)... που το ''παραρτημα'' σου, σου εχει στερησει την εξοδο στην ευρωπη το 1997 και τα τελευταια χρονια σου εχει στερησει 2, τουλαχιστον, φορες το πρωταθλημα... που ο βαρδινογιαννης δεν πουλα και που ο βγενοπουλος κανει μονο δηλωσεις... φταιει και που οι γιαννακοπουλεοι δεν μπορουν να συντηρησουν ολο τον ερασιτεχνη μονοι τους αλλα πρεπει να παρουν την ΠΑΕ (και να πεθανει η ΚΑΕ;;;)... που εχει αλλαξει τοσους προπονητες και παικτες τα τελευταια χρονια... που δεν αποχωρησε η ομαδα απο την ριζουπολη (ετσι ωστε να μην διεξαχθει ο αγωνας με τον γαυρο)...



ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ γιατι να την πληρωσει ομως;



υγ. δεν φταιει παντως για την ευρεση 11 αθλητων απο τους 13 της εθνικης στην αρση βαρων ντοπαρισμενους... για το τροχαιο της θανου και του κεντερη λιγο πριν τους ολυμπιακους του 2004 στην αθηνα αλλα και για τον ντοπαρισμενο σαμπανη της αρσης βαρων (στους ιδιους αγωνες) που καποιος/α του εβαλε κατι στην πορτοκαλαδα του...


για αυτο φταινε οι κινεζοι και οι ''αμερικανοι'' που τοσα χρονια πια, μας ''κυνηγουν''...