ενα ενδιαφερον σχολιο...

διαβάζοντας στην ιστοσελίδα του supersport fm τα του Παναθηναϊκού και ψάχνοντας τον συγκεκριμένο διαδικτυακό τόπο λίγο παραπάνω ‘έπεσα’ πάνω στο ακόλουθο κείμενο του Αντώνη Πανούτσου (γραμμένο στις 31.01.2007)... μπορεί να τον έχω σχολιάσει (sic) πολλές φορές γιατί τον θεωρώ (λανθασμένα η μη) φίλαθλο της ομάδος με σήμα το κεφάλι (sic) αλλά το συγκεκριμένο σχόλιο του με βρίσκει σύμφωνο σε πάρα πολλά… έτσι αποφάσισα να το αναδημοσιεύσω (αναφέροντας την πηγή και σεβόμενος πάντα το δικαίωμα του συγγραφέα στην ιδιοκτησία των γραπτών του και την όποια απαίτηση του για διαγραφή του σχολιου αυτου, εαν μου ζητηθεί).


"Ελαβα αυτό το mail. «Διάβασα το άρθρο σας για τον Σωτήρη Νίνη στο φύλλο της Τετάρτης 24/1 κι έχω κάποιες ενστάσεις. Είμαι Βορειοηπειρώτης και έτσι απαντώ όταν με ρωτούν από πού είμαι: Ελληνας Βορειοηπειρώτης. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι τυπικός, αλλά χρησιμοποιείται για να διαφοροποιήσει δύο λαούς, εντελώς διαφορετικούς, οι οποίοι λόγω ιστορικών συγκυριών αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν γεωγραφικά. Θεωρώ απόλυτα δίκαιο και σωστό, λοιπόν, να αναφέρονται στον (συγχωριανό μου) Σωτήρη Νίνη και στον (τρίτο ξάδελφό μου) Πύρρο ως "Βορειοηπειρώτες" και όχι "Αλβανούς", διότι πολύ απλά δεν έχουν καμία σχέση οι ορθόδοξοι και με ελληνική συνείδηση συμπατριώτες μου με τους πολίτες της γείτονος χώρας. Και, για να είμαι σύντομος, κάτι τελευταίο: Γράψατε, στο πλαίσιο μιας αναλογίας, ότι τα ποντίκια είναι "ριγμένα" λόγω προώθησης, ξεχνώντας ότι ο πιο διάσημος ήρωας στον πλανήτη είναι ένα τέτοιο τρωκτικό». Το mail υπογράφεται από τον Χ.Κ. και επειδή σε αυτό το θέμα έχω μια ευαισθησία ας μου επιτραπεί να προσθέσω μερικές σκέψεις.

Είμαι Αρβανίτης από την Υδρα, που με κάθε λογική σημαίνει Αλβανός. Οπως αλβανικής καταγωγής ήταν ο Μπούμπουλης, ο Πινότσης και οι Κουντουριώτηδες. Δεν νιώθω καμιά ανάγκη να είμαι Ελληνας από την Αλβανία ή Αλβανός από την Ελλάδα. Γεννήθηκα σε αυτή τη χώρα, τη γαμοσταυρίζω καθημερινά, αλλά όταν ύστερα από 18 χρόνια στο εξωτερικό κουράστηκα να ζω σαν ξένος, η Ελλάδα ήταν το μοναδικό μέρος που ένιωθα πατρίδα μου. Μόνο κάποιος που έχει μείνει μερικές δεκαετίες στο εξωτερικό καταλαβαίνει την άνεση στη συμπεριφορά που νιώθει όταν βρίσκεται στην πατρίδα του. Λένε ότι, αν θέλεις να δεις ποια μητρική γλώσσα έχει κάποιος, πες του να σου κάνει έναν υπολογισμό με αριθμούς. Οσο κι αν χρησιμοποιεί μια άλλη γλώσσα, τους αριθμούς θα τους πει στη μητρική του. Το ίδιο συμβαίνει με τη συμπεριφορά. Στείλε κάποιον σε μια άλλη χώρα και θα παπαγαλίζει τη συμπεριφορά των άλλων. Πάρε τον πίσω στη χώρα που γεννήθηκε και χωρίς να το σκεφτεί θα ξέρει πότε λένε «ευχαριστώ» και πότε το παραλείπουν. Με αυτά μεγαλώνεις και δεν μαθαίνονται κι επειδή η ζωή είναι μία, μία χώρα θα είναι η πατρίδα σου.

Δεν υπάρχει καμία ιστορική συγκυρία που έφερε τους Ελληνες και τους Αλβανούς να κατοικούν στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Αμφότεροι οι λαοί ζουν στη νότια Βαλκανική και δεν «έτυχε να βρεθούν εκεί». Η «Βόρειος Ηπειρος» είναι δική μας «αδελφή» όσο η Νότιος Ηπειρος με το Σούλι ανήκαν στο παναλβανικό έθνος που οραματίστηκε ο Αλί Πασάς, που το μοιρολόι του είχε επιζήσει μέχρι την εποχή του πατέρα μου. Ούτως ή άλλως τα εθνικά σύνορα στη Βαλκανική είναι ένας νεωτερισμός. Μέχρι τον 20ό αιώνα ένα χωριό μπορεί να ήταν αλβανικό, το επόμενο προς το νότο βλάχικο, το επόμενο ελληνικό και το μεθεπόμενο και πάλι βλάχικο, φτάνοντας στην Πελοπόννησο, που μέχρι τον 19ο αιώνα είχε σλαβικά χωριά με τις χαρακτηριστικές καταλήξεις σε «-όβα» ή «-έβα». Από την άλλη δεν υπήρχε κάποια εθνική συνείδηση. Οι Αρβανίτες της Ελλάδας μιλούσαν τα αλβανικά νομίζοντας ότι είναι ελληνική διάλεκτος. Η έλλειψη εθνικής συνείδησης στους Αρβανίτες της Ελλάδας αποδείχθηκε στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όταν ένας απόγονος της φάρας των Μιχαίων της Κορινθίας εξέδωσε το περιοδικό «Μπέσα», προσπαθώντας να δημιουργήσει απελευθερωτικό θέμα. Η κίνηση διαλύθηκε όχι κάτω από την κρατική καταπίεση, αλλά από την αδιαφορία της αρβανίτικης μειονότητας της Ελλάδας.

Τα προηγούμενα καθαρά ιστορικά, για να καθοριστούν οι σχέσεις της αρβανίτικης κοινότητας της Ελλάδας και της βορειοηπειρώτικης της Αλβανίας. Αν ο συγκεκριμένος αναγνώστης, ο Νίνης, ο Δήμας, ή όποιος άλλος είναι θέλουν να λογίζονται σαν Βορειοηπειρώτες, δικαίωμά τους. Υποθέτω ότι το ορίζουν με τη γλώσσα και όχι το θρήσκευμα, αφού ορθόδοξοι Αλβανοί χριστιανοί υπάρχουν. Για το θέμα της «εθνικής συνείδησης» προσδιορισμένο σε φυλετική αγνότητα σε αντίθεση με τους πολίτες της «γείτονος χώρας», ας μου επιτραπεί να διαφωνώ. Οι Μποτσαραίοι με μικρά ονόματα όπως «Τούσα», οι Κουντουριώτηδες, ο Γκούρας, ο Ανδρούτσος, δεν νομίζω ότι ήταν απευθείας απόγονοι του Περικλή και του Θεμιστοκλή. Ομως προσέφεραν στην απελευθέρωση της Ελλάδας πολύ περισσότερα από το παπαδαριό και τους κοτζαμπάσηδες, που πιθανότατα είχαν πολύ καθαρότερο αίμα.

Το πιο επικίνδυνο όμως είναι να προσπαθούμε να καθορίσουμε την ελληνικότητα από την καταγωγή των προγόνων. Αμφιβάλλω αν οι γονείς τού Λεωνίδα Σαπάνη, της Μιρέλας Μανιάνι και του Τζελίλη ήταν Ελληνες. Είναι όμως τιμή μου να τους θεωρώ πατριώτες μου, όπως πατριώτες μου θεωρώ τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης και τους καθολικούς των Κυκλάδων. Αντίθετα δεν θεωρώ πατριώτη μου τον Πιτ Σάμπρας, ο οποίος μπορεί να έχει πολύ περισσότερο ελληνικό αίμα από τους προγόνους του, αλλά μας έχει γραμμένους και το αυτό επιθυμώ και δι' αυτόν. Αν αυτό δεν φαινόταν στο κείμενο που είχα γράψει και προκάλεσε την απάντηση, οφείλεται σε αδυναμία σύνταξης του υπογράφοντος ή αδυναμία αντίληψης του επιστολογράφου.

Οπως το ίδιο συμβαίνει και με το παράδειγμα που είχα αναφέρει περί των δημοσίων σχέσεων του κάστορα. Οτι όπως ένας κάστορας είναι ένας αρουραίος με καλές δημόσιες σχέσεις έτσι κι ένας Βορειοηπειρώτης ή Φινλανδοκοσοβάρος είναι Αλβανός με τις ίδιες καλές σχέσεις. Εάν χρειαζόμαστε ευφημισμούς για να αποδεχθούμε ανθρώπους, πάει, την κάτσαμε τη βάρκα. Σας ενδιαφέρει αν ένας Γερμανός στην Ελλάδα είναι από το Σάαρμπρικεν, άρα με πιθανές γαλλικές ρίζες, ή από το Σλέσβικ Χόλσταϊν με σκανδιναβικές; Κατά τη γνώμη μου, το ίδιο θα πρέπει να ενδιαφέρει αν ενός μετανάστη από την Αλβανία οι πρόγονοι ήταν Ελληνες ή Αλβανοί. Η συμπεριφορά του είναι το ζητούμενο και όχι η αγνότητα του ελληνικού αίματός του. Εγώ τουλάχιστον απεκδύομαι τέτοιας αξίωσης, αλλά δεν νομίζω ότι κάποιος θα αμφισβητούσε την ελληνικότητά μου.


Εχοντας περάσει κάποια χρόνια ως μετανάστης, εάν υπάρχει ένα πράγμα που με ενοχλεί είναι η καταπίεση σε έναν τόπο να αλλάξεις όνομα και να αποκρύψεις την καταγωγή σου. Ενοχλήθηκα όταν διάβασα ότι η ΠΑΕ Παναθηναϊκός απαγόρευσε στον Σωτήρη Νίνη να μιλάει με Αλβανούς δημοσιογράφους, πιθανόν για να μην πάρει έκταση το θέμα της καταγωγής του. Ενοχλήθηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα στην πλάτη του Κόντι του Πανιωνίου το ελληνοποιημένο «Κόντης». Και θέλω να προσθέσω ότι, όταν στις αρχές της δεκαετίας του '70 έγινε η προσπάθεια να ανακινηθεί μειονοτικό ζήτημα με την «Μπέσα», η προσπάθεια πήγε άπατη, επειδή κανένας Αρβανίτης στην Ελλάδα δεν ένιωθε καταπιεσμένος. Κανένας δεν είχε προσπαθήσει να αμφισβητήσει την ελληνικότητα από την καταγωγή, κανένας δεν είχε προσπαθήσει να αλλάξει τα επίθετα. Για να αποδείξουμε την ελληνικότητα της προέλευσής μας δεν είναι ανάγκη να το ξεκινάμε τώρα".


(του Αντωνη Πανουτσου, http://www.sport-fm.gr/news.jsp?newsID=72772)




υγ. η χρήση των bold γίνεται καθαρά για λόγους έμφασης.