Wednesday 21 February 2007

O νταλκάς και ο επιβήτορας (σπουδή στο εθιμοτυπικό του "κοινωνικού" φύλου).

"νταλκάς" η κύρια… τα "ήθελε"… του "κουνιόταν"… του "κάθισε γιατί ήθελε να ανέβει κοινωνικά/επαγγελματικά"», να "κάνει τις δουλειές της", το "μουνί σέρνει καράβι"… αυτά μαζί με πολλά άλλα ακούγονται στα ΜΜΕ σχετικά με την υπόθεση του θανάτου του διοικητή του ΙΚΑ, Βαρθολομαίου. χαρακτηρισμοί που δεν έχουν σχέση μόνο με το συγκεκριμένο γεγονός αλλά με κάθε γεγονός που μπορεί να συμμετέχει μια γυναίκα.


στην αντίπερα όχθη οι δυο κύριοι την έβγαλαν καθαρή… ο ένας ως απατημένος σύζυγος που είχε κάθε δικαίωμα να αποκαταστήσει την τιμή του αλλά και την τιμή της οικογένειας του. του τα "φόρεσε" και έπρεπε να της δώσει ένα μάθημα... ο δε δεύτερος ήταν επιβήτωρ.


γιατί ο άνδρας έχει όλο το δικαίωμα να τα "θέλει", να "πηδά" όποια γουστάρει (η όποια αυτός "νομίζει" ότι τα θέλει), να χρησιμοποιεί την όποια εξουσία κατέχει (επαγγελματική, σωματική, συναισθηματική, θεσμική, κλπ) για να πάρει αυτό που θέλει… γιατί ο "πούτσος σέρνει και αυτός καράβι", γιατί ο άνδρας έχει το δικαίωμα και να την σπάσει στο ξύλο βρε αδερφέ καθότι του τα φόρεσε και τον ατίμασε… η γυναίκα πάλι οφείλει να κάθεται δίπλα στον άνδρα της.. ε, και μια σφαλιάρα να φάει, δεν διαλύονται οικογένειες για τέτοια μικροπράγματα. γιατί το "μουνί" είναι όργανο του διάβολου (σταλμένο στη γη για να παρασύρει τους άμοιρους άνδρες) ενώ ο "πούτσος" είναι πηγή ζωής, προϊόν της σοφίας του/της όποιου/ας υπαρκτού/ής ή μη θεού/άς.


και τα ακούς αυτά, και νομίζεις πως για να το λένε αυτοί/ές έτσι πρέπει να είναι… πώς να πας κόντρα στην διάνοια των τραγκαουνάκηδων; άλλωστε από όσο έχεις δει, οι συγκεκριμένοι/ες όχι μόνο έχουν άποψη για όλα, αλλά έχουν και την κατάλληλη πληροφόρηση (πάλι για όλα)… βλέπεις δε και ψυχολόγους/ψυχίατρους που χωρίς να γνωρίζουν το θύμα, τον θύτη και το υποκείμενο του πόθου, τους αναλύουν… πως καλοί μου κύριοι και καλές μου κύριες εκφράζετε άποψη για άτομα των οποίων το ιστορικό αγνοείτε, άτομα τα οποία δεν έχετε εξετάσει ούτε ένα λεπτό; τι διάολο γιατροί είστε εσείς; τι διάολο γνώμες εκφράζετε; δεν γνωρίζετε ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τα όμοια ως ίδια; δεν γνωρίζετε ότι η διάγνωση έρχεται μόνο μέσω της παρακολούθησης και όχι μέσω φημών; πώς να τολμήσεις μετά εσύ, ως ένας απλός τηλεθεατής (αλλά και ως μια απλή τηλεθεάτρια), να πεις σε όλους/ες αυτούς/ες τους/τις σοφούς/ες ένα ηρωικό "ρε δε γαμιέστε"…


"πουτάνα" η κύρια… άτυχος αλλά "άνδρας" ο δράστης και τυχερός και "μάγκας" το θύμα (τουλάχιστον, λένε, αυτός γαμούσε)… και διαμορφώνεται η συλλογική συνείδηση πως η γυναίκα δεν μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την σεξουαλικότητα της (ή ακόμα και να την εκμεταλλευτεί) όπως πράττει ο άνδρας. και κάπως έτσι δημιουργούνται τα ηλίθια στερεότυπα σχετικά με το κοινωνικό φύλο. και κάπως έτσι μεγαλώνουμε στα σπίτια μας ευνουχισμένες ψυχές. αγοράκια και κοριτσάκια που αντί να ανακαλύψουν το σώμα τους και την χαρά του έρωτα, ζουν μέσα στην ενοχή για τη φύση τους, γιατί μπορεί να "τα θέλουν".


και αν είσαι άντρας έχει καλώς. μπορείς να είσαι πολυγαμικός… είναι στη φύση σου βρε. μπορείς να το βάζεις όπου θες (αφού όλες είναι πουτάνες) αρκεί μετά να γυρνάς στο σπίτι σου. αν είσαι όμως γυναίκα προς θεού/άς μην σκεφτείς να ανοίξεις τα πόδια σου σε κανένα/μία. είπαμε, εσύ πρέπει να είσαι στο σπίτι με τα παιδιά.


ίσως αν δούμε τους εαυτούς μας έξω από το φύλο μας (όχι μόνο το "κοινωνικό" αλλά και το "οργανικό"), αν δούμε ο/η ένας/μία τον/την άλλο/η ως άνθρωπο και όχι ως άνδρα ή γυναίκα, μακριά από την θηλυκότητα και την ανδροπρέπεια, να δούμε κάποια προκοπή. να μην "μεγαλώνουμε" τα παιδιά μας για να ταιριάξουν σε προδιαγεγραμμένους ρόλους-καρικατούρες αλλά να τα στηρίζουμε στο να αναπτύξουν την προσωπικότητα τους όσο πιο "ελεύθερα" γίνεται, σε πλήρη αρμονία με τη φύση τους και με πλήρη συναίσθηση του έρωτα και της δημιουργίας. γιατί και ο έρωτας είναι και αυτός μια επαναστατική πράξη.


ας μην μεγαλώσουμε άλλη μια γενιά μέσα στο κόμπλεξ και το μίσος. δεν φταίει αυτή για τα απωθημένα μας. αρκετά την πληρώσαμε εμείς για λάθη άλλων.

10 comments:

•DIE BILDER BLEIBEN• said...

Πες τα βρε χρυσόστομε!!!Αλλά σ'αυτή τη χώρα από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις.Από το γεγονός ότι ο όρος gay έχει ταυτιστεί με ένα άφυλο πλάσμα-καρικατούρα (βλ. straight story.Εγώ δεν το είδα!) που εξυπηρετεί μόνο την απόγνωση του κόσμου-κοινού να γελάσει και μπορεί να πουλήσει ίσως και το μοναδικό δικαίωμα που του έχει απομείνει προκειμένου να περάσει 2 ώρες χλευάζοντας κάτι που απλά δεν θέλει να κατανοήσει. Αυτού του είδους το χιούμορ έχει φτιαχτεί από το στερεότυπο του straight και εξυπηρετεί αυτό και μόνο. Κανένας άνθρωπος δεν θα ήθελε να τον απαξιώνουν όπως απαξιώνουν οι μάζες αυτής της χώρας το διαφορετικό.
Και επί την ευκαιρία μου έδωσες κίνητρο να γράψω κι εγώ ένα άρθρο για το "κοινωνικό φύλο".
Εις το επανειδείν...

Unknown said...

Δύσκολο να αλλάξουν αυτά τα στερεότυπα. Μπορεί σε άλλες κοινωνίες να τα αποδέχονται πιο εύκολα από ότι εμείς αλλά υπάρχουν ακόμα...

osela said...

Μπράβο man on the moon

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ζούμε σε μία κοινωνία φτιαγμένη από άντρες, για άντρες και θυμάμαι το γνωστό ρητό του "σοφού λαού μας" : άντρας με μέλλον- γυναίκα με παρελθόν.

Συμφωνώ και με g.h.x , γιατί τα στερεότυπα αλλάζουν πολύ πολύ δύσκολα και πολύ αργά, σύμφωνα και με την κοινωνική ψυχολογία.

•DIE BILDER BLEIBEN• said...

Αγαπητή Osela καλησπέρα.

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω μαζί σου. Η κοινωνία είναι φτιαγμένη από ανθρώπους για ανθρώπους. Οι άνθρωποι από μόνοι τους δεν έχουν το αλάθητο και δεν εξυπηρετούν ένα και μόνο μοντέλο συμπεριφοράς. Κατ' επέκταση και οι άντρες το ίδιο αλλά και οι γυναίκες. Μην ξεχνάς ότι οι πιο σκληρές κοινωνίες είναι οι μητριαρχικές που προβάλλουν μια ακραία ηθική στη σχέση άντρα-γυναίκας. Αν είσαι γυναίκα θα ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Η ελληνική κοινωνία είναι κατά κανόνα μητριαρχική αλλά και σωβινιστική στην ηθική της. Μην μπερδεύουμε λοιπόν τη προσωπική μας θέση στη κοινωνία (φύλο-κοινωνική πρόνοια/στήριξη ή μη των γυναικών από αυτή) με το να γενικεύουμε και να τη χρήζουμε ανδροκρατούμενη. Αυτές ήταν ιδέες του φεμινισμού και εξυπηρετούσαν μια αμυντική καθαρά στάση και όχι μια δυναμική ικανή να ανατρέψει τα στερεότυπα που τόσο πολύ μας καίνε!!
Αν και γυναίκα λοιπόν κι εγώ (το "αν και" δεν εκφράζει εμπάθεια αλλά συμπάθεια και κατανόηση για όλα τα προβληματα που αντιμετωπίζουμε) δεν αποδέχομαι από κανένα και καμία να χαρακτηρίζει ανδροκρατούμενο ένα κόσμο που έχουν συμβάλλει και τα δύο φύλα για να δημιουργηθεί και να κινηθεί, άσχετα αν κάποιοι/ες μένουν στην αφάνεια.
Θα χάρω να μου γράψεις τις παρατηρήσεις σου.

Man on the moon said...

συμφωνώ στα θεωρητικά με την die bilder. αλλά νομίζω πως η osela έχει ένα δίκιο.

μπορεί να έχουν συμβάλει και τα 2 φύλα στην δημιουργία αυτού του κόσμου, αλλά ο κόσμος αυτός είναι αποτέλεσμα κυρίως της δράσης του άνδρα. μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα βγήκε από το σπίτι πάρα πολύ πρόσφατα στον ιστορικό χρόνο (αρκεί να δει κανείς/μιά πότε άρχισαν να εκπαιδεύονται, να εργάζονται, να έχουν δικαίωμα ψήφου, να εκλέγονται, να συμμετέχουν στα κοινά, κλπ).

το κακό είναι πως πέρα από την όποια αντίληψη του αρσενικού για “κυριαρχία” στο θηλυκό, η άποψη περί της "υποδιέστερης" γυναικείας φύσης είχε (και έχει) εντυπωθεί και στη συλλογική (γενικεύω επικίνδυνα) συνείδηση του γυναικείου φύλου.

πόσες μητέρες μεγάλωσαν και μεγαλώνουν τους γιους τους για να γίνουν πολεμιστές, να γίνουν επιβήτορες, να γίνουν οι "κολόνες" του σπιτιού, αυτοί που θα παρέχουν τα πάντα;

πόσες μητέρες μεγάλωσαν και μεγαλώνουν τις κόρες τους με την προοπτική να "υπηρετούν" τον άντρα τους, να εξαρτώνται από αυτόν; ποια μητέρα είπε ποτέ στον γιο της να την βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού; αντίθετα ποια μητέρα δεν θεώρησε δεδομένο ότι η κόρη της θα την βοηθήσει σε αυτές; πόσες γυναίκες δεν διαχωρίζουν σε γυναικείες και ανδρικές δουλειές; για να μπορούμε να αλλάξουμε κάτι στο σύνολο πρέπει πρώτα να το αλλάξουμε μέσα μας.

δεν συμφωνώ πάντως ότι τα στερεότυπα είναι δύσκολο να αλλάξουν όπως επίσης και ότι θα πρέπει να περιμένουμε το πότε θα είναι έτοιμη η κοινωνία (τι οξύμωρο όμως… η κοινωνία είμαστε εμείς – άρα, λογικά, μιας και είμαστε έτοιμοι θα είναι και αυτή) να δεχθεί την οποία αλλαγή.

παρομοιάζοντας την ως σκακιέρα, βλέπω ότι η κοινωνία δύσκολα αλλάζει τα πιόνια της (πόσο μάλλον εθελοντικά). η διεκδίκηση νέων καταστάσεων λοιπόν εξαρτάται από την δική μας θέληση και ετοιμότητα και όχι από την προθυμία της όποιας κοινωνίας.




υγ. έχω μια δυσκολία στο να αποδεχθώ πια την φεμινιστική γραμματική. η ανάγνωση της είναι όντως πολύ χρήσιμη αναλυτικά. όμως από ένα σημείο και μετά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ταυτίζουμε τα πάντα που αφορούν το “gender” (κοινωνικό φύλο) με την φεμινιστική θεώρηση ούτε και να αντιλαμβανόμαστε τις όποιες γυναικείες διεκδικήσεις αποκλειστικά μέσω αυτής…

επίσης θεωρώ ότι δεν ωφελεί πουθενά το να βλέπουμε τις σχέσεις μεταξύ των 2 φύλων μέσα από υποθέσεις και γενικότητες που παλεύουμε να τις “κάνουμε” επιστημονικούς νόμους (βλέπε πχ.: στερεότυπο/γενίκευση περί του τι είναι ο άνδρας, κλπ) η να αντιλαμβανόμαστε την όποια σχέση μεταξύ τους ως συγκρουσιακή.

αντί να κατανοούμε τις σχέσεις μεταξύ των 2 φύλων καλύτερα καταλήγουμε να τα αντιλαμβανόμαστε (ίσως και μέσα από υπεραπλουστεύσεις) ως βεβαιότητες, ως κάτι προσχεδιασμένο, ως καρικατούρες. ίσως και να το γράφω λίγο μπερδεμένα, αλλά ελπίζω να έγινα κατανοητός..

Man on the moon said...

ξεχασα να γραψω και για τις γυναικες που ειναι βολεμενες με το να τους τα παρεχει ολα ο αντρας τους και αυτες να καθονται.

osela said...

Για bilder bleiben
εξακολουθώ να πιστεύω πως ευνοούνται περισσότερο οι άντρες στην πράξη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι γυναίκες είναι άμοιρες ευθυνών. Πριν από 2 χρόνια περίπου διάβαζα μια έρευνα για το θέμα αυτό και έλεγε οτι για θέσεις ευθύνης (προισταμένων κ διεθυντών) οι γυναικείες αιτήσεις είναι μόνο το 2%, ενώ οι γυναίκες που έχουν τα προσόντα για τις ανάλογες θέσεις είναι πολύ περισσότερες. Αυτό λοιπόν σημαίνει οτι οι ίδιες δεν εμπιστευόμαστε τον ευατό μας, δεν διεκδικούμε αυτά που μπορούμε. Υποβαθμίζουμε την κοινωνική μας θέση εν μέρει, αλλά το κάνουμε επειδή έτσι μάθαμε. μεγάλωσαμε με κούκλες, κουζινικά, ροζ ρουχάκια και μπαλλέτο.Ως ασθενές φύλο. Με δραστηριότητες αυστηρά διαχωρισμένες από των αγοριών. Κι αν έκανες παρέα με αγόρια ήσουν αγοροκόριτσο. Πολύ αργότερα συνειδητοποιήσαμε οτι όλοι είμαστε απλά άνθρωποι (όπως πολύ σωστά λες, γιατί αυτό μόνο είμαστε), αλλά η κοινωνική μας ταυτότητα έχει πια στιγματιστεί από το φύλο μας.Πιστεύω οτι οι νέοι άνθρωποι τα σκέφτονται όλα αυτά και τείνουμε περισσότερο στην αλληλοβοήθεια κ κατανόηση, παρά στην κόντρα για το ποιος θα βγει από πάνω.
Όμως γιατί να είναι είδηση οτι υπάρχουν γυναίκες πιλότοι, οδηγοί λεωφορείων κλπ? γιατί οι εργοδότες αποφεύγουν να προσλαμβάνουν γυναίκες και πάντα ρωτάνε "είσαι παντρεμένη- σκοπεύεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά κλπ" ? Αυτό εννοώ στερεότυπο, συντηρούμενο από την αγορά εργασίας, τη βιομηχανία της μόδας και του καταναλωτισμού,όπου κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, και θεωρώ δύσκολο ν' αλλάξει.

•DIE BILDER BLEIBEN• said...

@Osela

Φαινεται οτι δεν διαφωνούμε απλά μου χτύπησε άσχημα αυτό που είπες.Οι δυσκολίες παντως ως προς τα εργασιακά αφορούν και τον άντρα και τη γυναίκα ειδικά όταν μιλάμε για οικογένεια.Και οι δύο χάνουν από το παρόν καθεστώς.Η γυναίκα μεν γιατί χάνει ευκαιρίες από τη προσωπική της εξέληξη αφού πολλές φορές έχει να διαλέξει μεταξύ μητρότητας ή καριέρας και ο άντρας αντίστοιχα από την προσωπική του συμβολή στην οικογένεια αφού είναι αναγκασμένος να λείπει το περισσότερο διάστημα στη δουλειά. Και απόδειξη τα πρόσφατα αποτελέσματα περι δημογραφικού προβληματος (55.000 λιγότερα παιδια γεννήθηκαν το 2005 από το 1985) που στην τελική κακό στην ίδια τη κοινωνία κάνουν, ασχέτως φύλου.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι τα στερεότυπα είναι πρόβλημα άμεσο για εμάς μεν αλλά οι επιπτώσεις τους είναι εμφανείς και σε μεγαλύτερη κλίμακα.Αυτή ενός κράτους.

Man on the moon said...

συμφωνω απολυτα κα με τις 2 σας.

•DIE BILDER BLEIBEN• said...

@Osela

Παρεπιπτόντως για να με φανταστείς καλύτερα (και προς απάντηση του σχολιου σου περί κουκλακίων και ροζ φορεματακίων) σου προτείνω το εξής κείμενό μου:"Του νοου ασ μπέτερ" 21/02/07.

http://diebilderbleiben.blogspot.com/2007/02/blog-post_21.html