τις πολεις που δεν προλαβα να δω.

Ώρες που πέρασαν και πάνε
σα φωνές μέσα μου μιλάνε
κάποτε σαν ξένος είχες φύγει
και χάθηκα στης μοναξιάς το δείλι

Σαν γραμμή που αφήνεται και πάει
του αγέρα η ανάσα θα με πάρει
τις πόλεις που δεν πρόφτασα να δω
μέσα από σένα θα τις ονειρευτώ

Μέρες που πέρασαν και πάνε
σα ρολόγια μέσα μου χτυπάνε
κάποτε σαν ψεύτικη ιστορία
σβήστηκε από τα κύματα η πορεία

Σαν γραμμή που αφήνεται και πάει
του αγέρα η ανάσα θα με πάρει
τις πόλεις που δεν πρόφτασα να δω
μέσα από σένα θα τις ονειρευτώ

(στερεο νοβα - συνορα)...


ώρες που πέρασαν και πάνε, σαν φωνές μέσα μου μιλάνε... τις πόλεις που δεν πρόλαβα να δω, μέσα από σένα θα τις ονειρευτώ... το τραγούδι αυτό παίζει κοντά 1 ώρα τώρα και οι συγκεκριμένοι στίχοι έχουν χωθεί για τα καλά μες στο μυαλό μου...

2 χρόνια τώρα κολλημένος στο ίδιο μέρος... δεν ξέρω αν έχω καλομάθει τόσο καιρό (μια δεκαετία και κάτι) με τις διαρκείς εναλλαγές προσώπων και παραστάσεων η αν πνίγομαι. θέλω να δω πολλές πόλεις... δεν έχω ακόμα και την ανάγκη μιας σταθερής βάσης (ως τόπο)... πατρίδα μου, οι άνθρωποι μου... η βάση μου... αυτοί... πέρα από όλα υπάρχει και η μοναξιά... αυτή είναι το δικό μου σύνορο... αυτήν επιλέγω να κρατήσω έξω από την πατρίδα μου... η καλύτερα, με την χρήση της πατρίδας μου.

βέβαια μπορείς να είσαι με πολλούς κι όμως πάλι να νοιώθεις μόνος. είναι το τι σου δίνει ο καθένας και η καθεμία... το τι τους δίνεις πίσω. όλα αυτά τα γενικά και τετριμμένα... λες και γράφω σε λεύκωμα κάποιου μαθητή μια απάντηση για το τι είναι ‘φίλια΄...

δύσκολο να γράφω για συναισθήματα σε ένα μπλογκ. μέχρι τώρα είχα τετράδια και έγραφα για εμένα... τα διάβαζα εγώ... άντε 2-3 ακόμα... τώρα εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου και νοιώθω κάπως ευάλωτος... θα μου πεις, πως ως εικονική περσόνα τι σε νοιάζει... κάπου το χέρι δεν πηγαίνει σε όλες τις λέξεις... κάτι το σταματά...

πρόσεχε αυτή την λέξη, φτιάξε αυτή την πρόταση... μαλακίες... αφήσου ελεύθερος... νοιώσε ελεύθερος έστω και με τις κατά συνθήκη αλυσίδες σου. κωδικοποιημένα μηνύματα… που τα πιάνουν ορισμένοι (πχ. ένα «καλώς να ορίσεις» για εσένα που έρχεσαι την Κυριακή)… και άλλα, χύμα για όλους/ες. ποιος ο λόγος ύπαρξης του μπλογκ…

αν και λάτρης του μινιμαλισμού, 4 ημέρες τώρα παραμένω φλύαρος (31 δημοσιεύσεις)… και όλο προκύπτουν πράγματα που θέλω να πω και να γράψω… και πρέπει να γράψω πριν ξεχάσω… που θέλω να πω…


καληνύχτα και καλό ξημέρωμα.


υγ. ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους οι 3 συλληφθέντες για τα επεισόδια της 6ης Μάη 2006 (μετά την πορεία του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ)… οι δυο μετά από εξαντλητική απεργία πεινάς (70 ημέρες ο ταράσιος ζαντορόζνι και 54 ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος). η δημοκρατία δεν εκδικείται… ναι, καλά… το είδαμε το παραμύθι αυτό. κόντεψαν να πεθάνουν για να ευαισθητοποιηθούν ορισμένοι. το παρήγορο είναι τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου… τόσο τοπικά όσο και παγκόσμια. αυτή η έννοια της συντροφικότητας, που τοσο πολύ χρειάζεται σε αυτόν τον κόσμο.

καλή λευτεριά παιδιά και κουράγιο για όσο τραβήξει το θέμα με τις δικές σας.