εικονες + λεξεις της πολης (1).

ανοίγω τις κουρτίνες, να μπει το φως του ήλιου στο δωμάτιο. κοιτάζω γύρω μου τους τοίχους. φωτογραφίες παντού, παλιότερα ήταν όμως όλοι άδειοι. τσούζουν τα μάτια μου από το φως. στο στόμα μου έχω μια περίεργη γεύση. θα πρέπει να είναι η δική σου. ακόμα κοιμάσαι γυμνή στο κρεβάτι. ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου, κοιτάω στον καθρέφτη την πλάτη μου. μετράω τα σημάδια σου, θυμάμαι ξεκάθαρα ποτέ έγινε το καθ’ ένα από αυτά. σε σκεπάζω με το σεντόνι. μου φάνηκες για μια στιγμή παιδί κι ήθελα να σε κρύψω απ’ τα λαίμαργα μάτια μου. μα εσύ δυσανασχετείς. βγάζεις μια μικρή κραυγή. σ΄ αφήνω μόνη. τυλίγω μια πετσέτα στη μέση μου. κρύβομαι από τους αδιάκριτους και βγαίνω στο μπαλκόνι. η ζέστη έντονη, αν και μου αρέσει. ποτέ δεν έμαθα να αντέχω το κρύο. θα ήθελα να άκουγα τώρα λίγο μουσική. φοβάμαι όμως μην σε ξυπνήσω. έχω βλέπεις στο μυαλό μου ένα ρυθμό. τον σιγοψιθυρίζω και με τα δάχτυλα μου τον παίζω στο γυάλινο τραπέζι. πρέπει να ενοχλήθηκες γιατί είδα ότι άλλαξες πλευρό. παρασύρθηκα… μερικές φορές φτάνει να δω λίγο τον ήλιο και όλες οι έννοιες μου χάνονται.