Thursday 22 March 2007

αφορμη για κουβεντα.

δεν ξερω ποσοι/ες με διαβαζουν... με αφορμη ομως μια συζητηση που ετυχε και διαβασα στο διαδικτυο σχετικα με την διαδικασια αποκαλυψης ενος/μιας ομοφυλοφιλου/ης στο περιβαλλον του/της, θα ηθελα να ξεκινησει απο οποιον/α ενδιαφερεται μια κουβεντα σχετικα, εδω... το ποσο ευκολο ειναι να γινει μια τετοια αποκαλυψη, τις οποιες ανασφαλειες σχετικα, το ρισκο, την προκαταληψη, την απορριψη, την αποδοχη... δεν ξερω... οτι θελει ο καθενας και η καθε μια να συνεισφερει, καλοδεχουμενο ειναι.

6 comments:

Anonymous said...

i think you have to sort out things with yourself first

of course surroundings might inhibit that or help that

and of course it might get a long way to come out as gay or straight or bi or whatever you construct your identity to be

as long as you find what you feel comfortable in, i am sure you ll be a bteer person for the rest

Queerdom said...

Καλησπέρα man on the moon..

Θα μιλήσω μόνο για μένα, δεν θα κάνω απόπειρα να εξηγήσω κανέναν άλλο αυτή τη φορά και θα είμαι συνοπτική όσο μπορώ.

Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την περίοδο, είναι όλα αχνά. Δεν ξέρω γιατί, λες να τα απώθησα;

Θυμάμαι να είμαι 13 και να λέω σε μια φίλη μου ότι θα ήθελα να πάω με μια κοπέλα που δούλευε σε ένα μαγαζί εκεί κοντά. Δεν έδωσα σημασία.

Θυμάμαι να'μαι γύρω στα 14-15 και να πηγαίνω στο γυμναστήριο και να χαζεύω τη γυμνάστρια και να φτιάχνω εικόνες, όχι μόνο φιλικές. Δεν έδωσα σημασία, ήθελα απλά να μην γενικευτεί το φαινόμενο, μάλλον μόνο και μόνο για να αποφύγω την ταλαιπωρία που θεωρούσα ότι αυτό θα επιφέρει.

Θυμάμαι έναν φίλο μου gay, μεγαλύτερο αρκετά να μου λέει ότι αν μπορώ να μην μπω σε αυτό το δρόμο, καλό θα ήταν για μένα.

Θυμάμαι να βλέπω σε ένα όνειρο, λίγο αργότερα, την κολλητή μου φίλη και τότε αποκαλύφθηκαν όλα, καθαρά.

Δεν είχα ενοχές, δεν είχα τύψεις, θεωρούσα υποχρέωση όλων να δεχτούν και ας μην καταλάβουν. Φοβήθηκα λίγο, αλήθεια, μόνο λίγο. Απορρίφθηκα λίγο, αλλά κι αυτό μόνο λίγο. Με έσωσε θα έλεγα η οργισμένη μου εφηβεία της αντίδρασης. Κι η μουσική μου..

Αλλά έτσι ήμουν και είμαι εγώ. Καταλαβαίνω καλά πως είναι να νιώθεις παράξενα, εκτός, να σε κοιτάνε, να σε σχολιάζουν, απλά κάποια στιγμή δεν πρέπει να δίνεις πια σημασία.

Queerdom said...

Επίσης να σου πω ότι δεν σε έχω ξεχάσει για αυτό που μου ζήτησες, απλά δεν έχω προλάβει να το κοιτάξω. :)

Anonymous said...

Πιστευω οτι σε οποιον τυχει η εχει τυχει μια τετοιου ειδους αποκαλυψη θα πρεπει να ηταν οδυνηρη.
Και ο λογοι ειναι οι γνωστοι, η χωρα, οι ανθρωποι, η νοοτροπια, ο κοινωνικος ρατσισμος

Man on the moon said...

δυστυχως ομως δεν ειμαστε ολοι συγκροτημενες προσωπικοτητες, δυστυχως πολλοι/ες ζουμε με το φοβο της απορριψης και η κοινωνια δεν εχει τους σωστους μηχανισμους για να προστατεψει τα υποκειμενα που τη συντελουν. αντιθετα πολλα απο αυτα που θα επιλεξουν την αυτονομη δραση τα περιθωρειοποιει.

βεβαια στο εξωτερικο (πχ. αγγλια που γνωριζω λογω διαμονης τοσα χρονια εκει) υπαρχουν και αναλογες ομαδες στηριξης οπου μπορει να παει ενας εφηβος η μια εφηβη και να τους/τις βοηθησουν να σταθουν στα ποδια τους σε περιπτωση που τους απορριψει το περιβαλλον τους. εδω δεν ξερω... καποτε σε μια κουβεντα με ενα ατομο απο την ελληνικη ομοφυλοφιλικη κοινοτητα μου ειχε πει πως θελουν να κανουν κατι τετοιο... αλλα απο οσο γνωριζω εγω, στηριξη δεν υπαρχει.

και εκ του ασφαλους για εμενα ως ετεροφυλοφιλο η αποκαλυψη της σεξουαλικης μου εκφρασης ειναι τελειως ανεξοδη. για ενα/μια γκει ομως πιθανον να εχει το κοστος της απορριψης απο το οικογενειακο περιβαλλον, απο το συγγενικο, απο το μερος που ζει (εχω παραδειγματα απο τον Πυργο οπου καταγομαι κατα το ημισι, ομοφυλοφιλου οπου τον κραζει ολο το χωριο, δεν ψωνιζουν απο το μαγαζι του, και τον αποφευγουν μηπως κολλησουν) απο το φιλικο, ισως και απο το εργασιακο (προσφατο παραδειγμα το ξεφτυλισμα του ταξιαρχου απο τον ρουφιανο τριανταφυλοπουλο).

δεν ξερω πολλους/ες ετεροφυλοφιλους που θα μπορουσαν να ανταπεξελθουν σε μια τετοια κατασταση. για αυτο θεωρω καπως υποκρισια την ευκολη κριτικη πανω σε αυτο το θεμα.τις περισσοτερες φορες δε, μιλαμε και για εφηβους/ες. ποσοι εφηβοι/ες εχουν την ψυχοσυνθεση να πραξουν τοσο συγκροτημενα (οχι μονο στο θεμα της αποκαλυψης της σεξουαλικης τους εκφρασης αλλα σε οτιδηποτε συμβαινει γυρω τους). τι περιμενουμε απο αυτα τα παιδια;

και να το πω και αλλιως; ετυχε και γνωρισα στην αγγλια εναν ελληνα φοιτητη που ηταν ομοφυλοφιλος. η πρωτη του κινηση ηταν να ψαξει το σεξ (γιατι το ειχε στερηθει)... μετα αρχισε να ψαχνει και για σχεση (οταν πια ενοιωσε χορτασμενος στο θεμα σεξ - εννοειται δε, πως πολλοι/ες ελληνες/ιδες συμφοιτητες/ριες μας τον εβριζαν, κυριως πισω απο την πλατη του - τοσο θαρρος ειχαν)...

οταν ηρθαν οι γονεις του για επισκεψη ο πατερας του εκραζε ολη την ωρα τους 'πουστηδες' τους αγγλους, και πως αν εκανε τετοιο γιο θα τον σκοτωνε με τα ιδια του τα χερια, οτι ειναι ανωμαλοι, αρρωστοι, κλπ... οταν αυτος ο νεος εχει μεγαλωσει με τετοιες εικονες. με τετοιες αντιληψεις, αν δεν μισει τον εαυτο του ηδη, το να παει να πει στον πατερα του οτι ειναι ομοφυλοφιλος θα ηταν το 8ο θαυμα του κοσμου.

και φυσικα δεν το εκανε. ετρεμε μονο στην ιδεα οτι θα τον καταλαβουν. προτιμουσε να κραζει και αυτος τους γκει (να απορριπτει τον εαυτο του δηλαδη) παρα να πει στον πατερα του ενα 'α γαμισου ρε φιλε, κλπ κλπ'... προτιμουσε να μεινει μονος του και δυστυχισμενος (η και να παντρευτει και να παρει και αλλους ανθρωπους στο λαιμο του) απο το να τολμησει να ζησει 'ελευθερος' και να αγαπησει/ηθει, κλπ... η δε εντυπωση που ειχε για τον εαυτο του ηταν η χειροτερη...

βεβαια πρεπει ο καθενας και η κάθε μια να αντιμετωπισει τον φοβο του εφοσον μιλαμε για τη ζωη του. να διεκδικησει γιατι τιποτα δεν μας δινεται στο χερι.

θα κρατησω κατι που απαντησε η queerdom στο blog της:

«Είπα να αποκαλυφθώ γιατί περί αποκάλυψης πρόκειται, και όφειλα στον εαυτό μου να το κάνω για να μην ζω μέσα στα ψέματα. Όσο για την αποδοχή, δεν ήταν καθολική, απλά έμαθα γρήγορα να φιλτράρω τις όσες αντιδράσεις με ενοχλούσαν από ανθρώπους που ένιωθα οτι δεν με αφορούσαν. Και μάλλον όποιος δεν με αποδεχόταν άμεσα, δεν με αφορούσε. Πάντως δεν ήταν ότι πιο εύκολο. Η αποκάλυψη απελευθερώνει, δεν το κάνει θέμα.. όχι περισσότερο από οτι χρειάζεται».




επιμενω με το θεμα και λογω στασης ζωης και λογω αυτονομης/αντιεξουσιαστικης - αλλα όχι κουκουλοφορας- κλπ φυσης… δεν δεχομαι να θεωρησω κανενα ανθρωπο λαθραιο η β’ κατηγοριας σε τουτη τη γη. γιατι επιμενω να γιορταζω την διαφορετικοτητα και την ποικιλια, διχως να προσπαθω να επιβαλλω μια ψευτικη ομοιογενεια.

Anonymous said...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον
που απαγορευθηκε στην ελλαδα
λογω των σκηνων σεξ που εχει