μέρες λιγότερης ενοχής.

(ενα εξαιρετικο κειμενο απο το blog του angry dildo)



είναι δυνατή μια εξέγερση;και πόση δύναμη θέλει αυτή;

δεν απαιτεί όπλα , απαιτεί ψυχή σίγουρα , θάρρος . Αν καθε ένας απο μας , αν κάθε πούστης ζούσε ανοιχτά και δεν μιλάω για το λεγόμενο coming out σε 2-3 γνωστούς , αλλα για αληθινή ανοιχτή ζωή , αν καθε ένας απο μας αξίωνε να υπάρχει ως πούστης ή ως λεσβία , ισοτιμος με όλους τους άλλους , να ζει όπως γουστάρει , προκλητικά κι ελεύθερα. Θα αντιμετώπιζε σίγουρα απόρριψη , πιθανώς βία , αλλα πόσο θα τον επηρέαζε ; πόσο θα επηρέαζε ένα συνειδητοποιημένο πούστη η απόρριψη , αν είχε επίγνωση απόλυτη του ποιος είναι , αν είχε αποδεχτεί βαθια μέσα του το τι είναι ; Πόσο θα τον επηρέαζε μια ηθικη μομφη , απ'τη στιγμη που θα είχε καθαρη ηθική συνείδηση ;

Απο τη στιγμη που θα είχε συνείδηση θα μπορούσε να παλέψει .
Τι συμβαίνει όμως ; πως ζει ο πούστης ; χτίζει γκέτο , κρύβει τη ζωή του στο σκοτάδι , φοβάται και φοβάται πολύ . Υιοθετεί τα απωθημένα που έχει δεχτεί , σε τέτοιο βαθμο που φτανει να μισει τον ίδιο του τον εαυτό . Το άρθρο της Ισαβέλλας Κωνσταντινίδου στην Uncovered City δείχνει αυτη ακριβως τη νοοτροπία , η εσωτερικευμένη ομοφοβία των ίδιων των πούστηδων και των λεσβιών είναι που τους κάνει δυστυχισμένους , η εσωτερικευμένη ζωή τους , τα εσωτερικευμένα πάθη τους , είναι το πολυ σκοτάδι που μας τρώει την ψυχή .

Αν κάθε ένας μας ζεί με το κεφάλι ψηλα , περήφανος για κάθε πτυχή του εαυτού του αυτό θα σημαίνει εξέγερση , αν σε κάθε βρισιά και προσβολή δεν σκύβουμε το κεφάλι , αν δεν ανεχόμαστε οποιονδήποτε να μας υποβαθμίζει μόνο και μόνο επειδή διαφέρουμε , οι μέρες μας θα έχουν περισσότερο φως και σίγουρα λιγότερες ενοχές .