Ιστοριες γυναικων...
- Μουσουλμάνα, Σοσιαλίστρια και Φεμινίστρια.
Η 25χρονη Παλαιστίνια ετοιμάζεται τώρα να εισέλθει στο δανικό κοινοβούλιο. Για την ακροδεξιά, η νεαρή ακτιβίστρια είναι ένας πράκτορας του ισλαμικού φονταμενταλισμού στη δημοκρατία της Δανίας. Για πολλούς αριστερούς, η Αμπντόλ-Χαμίντ είναι μια προβληματική προσωπικότητα που συμβολίζει την καταπίεση των γυναικών και δεν έχει θέση στον "κοκκινοπράσινο" συνασπισμό των σοσιαλιστών και των οικολόγων.
Σε κάθε περίπτωση, η υποψηφιότητά της φέρνει στο προσκήνιο τη θέση και τις αξίες του ισλάμ στη σύγχρονη Ευρώπη και τη μεταχείριση των μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Η ίδια πάντως έχει καθαρές θέσεις. "Είναι ευκολότερο να είσαι μουσουλμάνος στη Δανία απ' ό,τι στη Σαουδική Αραβία", λέει στην Γκάρντιαν. "Εδώ δεν αισθάνομαι ξένη. Ενδιαφέρομαι για την πολιτική. Θέλω να μιλήσω γι'αυτή την κοινωνία, για πολιτικά ζητήματα. Αλλά δεν ασχολούμαι με την πολιτική επειδή είμαι μουσουλμάνα".
Η φιλοδοξία της, σε συνδυασμό με την επιμονή της να μην κρύβει τη θρησκευτική της ταυτότητα, έχουν εξοργίσει το πολιτικό κατεστημένο της Δανίας και έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις, δύο σχεδόν χρόνια μετά τη δημοσίευση των σκίτσων του Προφήτη που είχαν οδηγήσει σε διαδηλώσεις σε όλο τον αραβικό κόσμο.
"Η συζήτηση υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της ακροδεξιάς", λέει ο Τόγκερ Σέιντενφαντεν, διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας Politiken. "Η Ασμάα επιμένει στο δικαίωμά της να είναι μια ευσεβής μουσουλμάνα, και αυτό προκαλεί ένα βαθύ προβληματισμό".
Το βασικό πρόβλημα είναι η μαντήλα, και κατά πόσον μπορεί μια γυναίκα να τη φορά στο κοινοβούλιο. Και το πρόβλημα αυτό τέθηκε όταν η Ασμάα αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για λογαριασμό της αριστερής Ενωτικής Λίστας.
Το Δανικό Λαϊκό Κόμμα, ένα ακροδεξιό κίνημα που στηρίζει την αδύναμη κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, βρίσκεται σε αναβρασμό. Δύο στελέχη του έκαναν ήδη σύγκριση της μαντήλας με τη σβάστικα. "Δεν μας αρέσει η ιδέα να χρησιμοποιήσει η κυρία αυτή το κοινοβούλιο ως εργαλείο για την προώθηση του ισλαμισμού", δήλωσε εκπρόσωπος του κόμματος. "Δεν τη θεωρούμε ναζί. Ο τρόπος όμως που χρησιμοποιεί τη μαντήλα επιτρέπει συγκρίσεις με άλλα σύμβολα του ολοκληρωτισμού".
Σύμφωνα με μια έρευνα, η Δανία είναι η ευτυχέστερη χώρα του κόσμου. Επιπλέον, η οικονομία της είναι ανθηρή και η ανεργία της η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τους 200.000 μουσουλμάνους που ζουν στη χώρα, όμως, αυτή η ευτυχία είναι άγνωστη. Λόγω της επιρροής που ασκούν οι ακροδεξιοί στην κυβέρνηση, η Δανία έχει αποκτήσει τη σκληρότερη αντιμεταναστευτική πολιτική που είχε η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.
Πολλοί Δανοί που είναι παντρεμένοι με ξένες αναγκάζονται να μετακινούνται κάθε μέρα από το Μάλμο στην Κοπεγχάγη επειδή δεν μπορούν να εξασφαλίσουν δικαίωμα διαμονής για τις συζύγους τους.
Η Αμπντόλ-Χαμίντ, που μοιράζεται με μια από τις έξι αδελφές της ένα μικρό διαμέρισμα στο "γκέτο" Φολσμόσε, στην πόλη Οντένσε, λέει ότι θέλει να αγωνιστεί για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων.
"Η χώρα αυτή είναι πλούσια, αλλά πολλοί άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν τους βοηθά κανείς", τονίζει. "Για μένα, το κοινωνικό κράτος βρίσκεται πολύ κοντά στο ισλάμ. Αλλά πρέπει να αλλάξουμε αυτή την κυβέρνηση".
Εναντίον της έχουν ταχθεί και πολλοί συντηρητικοί μουσουλμάνοι. "Πηγαίνουν στον πατέρα μου και του λένε να με παντρέψει", λέει γελώντας. "Αλλοι λένε ότι δεν μπορείς να είσαι μουσουλμάνος και Δανός ταυτόχρονα. Και πολλές γυναίκες στο κόμμα μου θεωρούν ότι η μαντήλα ισοδυναμεί με καταπίεση.
Νομίζουν πως είμαι ανυπεράσπιστη. Νομίζουν πως είμαι μια γυναίκα από τη Μέση Ανατολή. Όχι. Είμαι μια Δανή μουσουλμάνα. Και διεκδικώ το δικαίωμα της επιλογής. Είναι δικό μας θέμα αν θα φοράμε ή όχι μαντήλα".
---.---
- Πού κολυμπούν οι γυναίκες στη Σ. Αραβία;
Σε μια χώρα, λοιπόν, βαθύτατα θεοκρατική σαν την Σαουδική Αραβία, που εξακολουθεί να κυβερνάται με τα δύο εμβλήματα που δεσπόζουν στη σημαία της, το Σπαθί και το Κοράνι, κάθε γυναίκα είναι υποχρεωμένη, κάθε φορά που βγαίνει απ' το σπίτι, να καλύπτει αμέσως το πρόσωπο και το σώμα. Και, βεβαίως, να συνοδεύεται πάντα από κάποιο άνδρα, -σύζυγο ή συγγενή. Γι' αυτό το λόγο, οι γυναίκες -και οι ντόπιες κι όσες επίσης επισκέπτονται τη χώρα-, φοράνε την "αμπάγια", ένα μαύρο ύφασμα που καλύπτει όλο τους το σώμα.
Η νέα ανταποκρίτρια του BBC στο Ριάντ, Ρέιτσελ Ριντ, το γνώριζε αυτό και τό 'χε πάρει απόφαση πως δεν επρόκειτο να βγει στο δρόμο με τα χέρια ή τα πόδια της ακάλυπτα. Ήθελε, όμως, να ξέρει αν θα μπορούσε να χρησιμοποιεί την ... πισίνα του ξενοδοχείου στο οποίο θα έμενε.
"Όχι, κυρία μου. Η πισίνα είναι, δυστυχώς, μόνο για άνδρες" της είπε ο διευθυντής του ξενοδοχείου, αλλά, με τα πολλά, πείστηκε, τελικά, ν' ανοίγει κάθε πρωί, από τις 6 ως τις 7, την πισίνα ειδικά για τη δημοσιογράφο του BBC, επιτρέποντάς της έτσι να κολυμπά ολομόναχη, με παραβάν, βεβαίως, ολόγυρα που θα την προστάτευαν από κάθε αδιάκριτο μάτι.
Την επομένη το πρωί, λοιπόν, όπως είχε συμφωνηθεί, η Ρέιτσελ κατέβηκε στην πισίνα. Ένας απ' τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου της άνοιξε την πόρτα και πριν κλειδώσει την πόρτα πίσω της, γύρισε το κεφάλι και της είπε:
"Θα πρέπει να σας συγχαρώ, κυρία μου. Είστε, νομίζω, η πρώτη γυναίκα στη Σαουδική Αραβία που κολυμπά σε δημόσια πισίνα!"
"Έγινε, λοιπόν, μια μικρή επανάσταση;" τον ρώτησε η Ρέιτσελ.
"Όχι, μεγάλη επανάσταση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλη" της είπε ο Ουαλίντ.
"Αφού βάλατε παντού παραβάν και με κλειδώνετε, αυτό σημαίνει πως μπορώ να βγάλω την αμπάγια για να κολυμπήσω;", ρώτησε η Ρέιτσελ.
"Φορέστε ό,τι θέλετε. Κανείς δεν θα σας δει", της απάντησε εκείνος.
Λίγες ώρες αργότερα η δημοσιογράφος του BBC συνάντησε την Χάγια Ρεσέντ αλ Χαλίφα. Είναι μία από τις πρώτες γυναίκες δικηγόρους του Μπαχρέιν και πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Επισκεπτόταν το Ριάντ για να μιλήσει σε μία συνάντηση ηγετών του αραβικού κόσμου. Δεν βλέπεις γυναίκες πολιτικούς σ' αυτή την περιοχή.
Οι πρώτες εκλογές έγιναν μόλις πριν από δύο χρόνια.
Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να ψηφίζουν κι ούτε φυσικά μπορούν να κατέβουν ως υποψήφιες.
Αλλά όπως τόνισε η Χάγια στους συνομιλητές της, δεν μπορούν ν' αποφύγουν τις επερχόμενες αλλαγές.
"Είναι καιρός", τους είπε, "ν' αναγνωρίσετε πως οι γυναίκες αποτελούν τμήμα του ανθρώπινου γένους!"
"Θαυμάζω την αισιοδοξία σου", είπε η Ρέιτσελ στη δικηγόρο απ' το Μπαχρέιν.
"Η καταπίεση των γυναικών δεν οφείλεται στο Ισλάμ", της εξήγησε εκείνη. "Κοίταξε τι συμβαίνει σε μουσουλμανικές χώρες που βρίσκονται κοντύτερα σε άλλους πολιτισμούς.
"Πάρε την Τυνησία, για παράδειγμα. Οι γυναίκες εκεί έχουν πλήρη δικαιώματα εδώ και 50 χρόνια. Ο άνεμος της αλλαγής, όμως, άρχισε να φυσάει και στον Περσικό."
Η Ρέιτσελ είπε στη Χάγια την δική της ιστορία με την πισίνα του ξενοδοχείου.
"Ζήτησες να κολυμπήσεις στη Σαουδική Αραβία;" τη ρώτησε τότε εκείνη με θαυμασμό. "Η δική σου πρόοδος, κορίτσι μου είναι μεγαλύτερη απ' τη δική μου!"
Δεν ήταν, βέβαια. Αυτό που καίει περισσότερο τις γυναίκες στη Σαουδική Αραβία δεν είναι το κολύμπι σε δημόσια πισίνα. Θέλουν να μπορούν να ψηφίζουν και να οδηγούν αυτοκίνητο.
Οι κρατούντες έχουν αρχίζει να εξετάζουν τα αιτήματά τους. Λένε πως θα επιτρέψουν στις γυναίκες να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές που θα γίνουν το 2009.
Αν τηρήσουν την υπόσχεσή τους αυτή, θα πρόκειται σίγουρα για επανάσταση.
Οι γυναίκες ψηφοφόροι μπορεί ακόμη να είναι τυλιγμένες στα μαύρα, από την κορυφή ως τα νύχια, αλλά, σίγουρα, δεν θα χρειάζεται να τις συνοδεύει κάποιος άνδρας πίσω από το παραβάν, όταν θα επιλέγουν οι ίδιες τι θα ρίξουν στην κάλπη!
(πηγη: http://www.skai.gr/ , στηλη: Εις βαθος).
No comments:
Post a Comment