επαναστατικος αγωνας + ενδοσκοπηση.

τελικα αποδειχθηκε οτι το περιστατικο με τους πυροβολισμους στο αστυνομικο τμημα νεας ιωνιας (ή μηπως ειναι περισσος εκει) ηταν εργο της οργανωσης "επαναστατικος αγωνας". βεβαια μεχρι να υπαρξει αναληψη ευθυνης, η αστυνομια απεδιδε την πραξη αυτη σε ατομα του αντιεξουσιαστικου χωρου που εχουν συμμετασχει σε ληστειες και σε επιθεσεις εναντια στα ΜΑΤ... τοση βεβαιοτητα. και ξαφνικα, ηρθε η προκυρηξη, και η βεβαιοτητα τους πηγε περιπατο. δεν περιμενατε να ζητησουν συγνωμη ετσι; να παραδεχθουν το λαθος τους;


και υστερα ηρθε η προκυρηξη...


δεν ειμαι υπερ της ατομικης τρομοκρατιας και σαφως και δεν θελω ο/η καθενας/μια που διαφωνει με κατι να παρει ενα οπλο και να βγει στο δρομο. καταλαβαινω τον ρολο της ατομικης τρομοκρατιας ως διασπαστικο... που βοηθα το κρατος (το οποιο κατεχει το μονοπωλειο βιας) στο να γινει ολο και πιο αυταρχικο. ο πολιτικος μου λογος θελω να εχει προτασεις και οχι σφαιρες. αλλωστε τα λογια ειναι ισχυροτερα... οπως ελεγαν και οι τοιχοι μετα τη δολοφονια του μαρτιν λουθερ κινγκ, μπορεις να σκοτωσεις εναν ανθρωπο αλλα οχι ενα ονειρο.

απορριπτω τον μιλιταρισμο τους. ειναι μια πρακτικη εξουσιασμου που μου ασκειται απο παντου. απο το κρατος που ετσι με βαζει στα πλαισια που του επιτρεπει να με χαλιναγωγησει, να με διαμορφωσει και απο τους/τις οποιους/ες συντροφους/ισες που καπελωνουν οτιδηποτε μπορει να υπαρξει εξω απο αυτα τα πλαισια και μου το υπαγορευουν ως αγωνα για να με αναγνωρισουν ως συντροφο τους. δεν ειμαι ρομαντικος, ουτε περιμενω πως τα ΜΑΤ θα μου πεταξουν λουλουδια αντι για δακρυγονα... τι ωραια που θα ηταν ομως (αν και μιας και ειμαι αλλεργικος στη γυρη, παλι χημικο πολεμο θα μου εκαναν και με τα λουλουδια)...

βεβαια καποιος/α μπορει να ισχυριστει πως σε ενα πολεμο δεν πας χωρις οπλοστασιο... δεν διαφωνω. ισως να ειμαι δειλος. ισως να μην ειμαι συνειδητοποιημενος... ισως πολυ ευαισθητος, πολυ ρομαντικος... μαλακας... δεν ξερω. αναγνωριζω τον ρολο της βιας... αλλα δεχομαι να τη χρησιμοποιησω μονο για την αμυνα μου... αρχιδια.

θελω να ειμαι σε επαφη με την κοινωνια που θελω να αλλαξω και να συνδιαλεγομαι μαζι της και οχι να κινουμε στο περιθωρειο της. δεν θελω να μπω στον ρολο που μου επιβαλλουν να παιξω... στον ρολο του περιθωρειακου γραφικου απολιτικου χουλιγκανου. δεν θελω να καταντησω ο μπαμπουλας που θα κανει τον αγανακτισμενο πολιτη να κανει το καθηκον του ψηφιζοντας τους και διατηρωντας τους στην εξουσια. αρκετα μεχρι τωρα.

θελω να χορευω στον ρυθμο που θα μου υπαγορευω εγω. απο την αλλη δεν θελω να γινω και αντι-λαικος. αρκετους 'φασιστες' εχει γνωρισει τουτη η γη μεχρι τωρα. αν δεν μπορω να τους καταργησω, μιας και ο κοσμος δειχνει να τους προτιμα απο οποιαδηποτε αλλη μορφη διακυβερνησης, τουλαχιστον ας βοηθησω στο να γινουν πιο δημοκρατικοι. αυτα...

βεβαια μπορει να λεω και μπουρδες.



υγ. εχω εναν ηλιο χλωμο στη φορμολη, μια καρδια που διψαει σαν καμενο χωραφι, και περιφερομαι απο πολη σε πολη, μ' ενα κεφαλι γεματο χρυσαφι.