...στα χρονια της αθωοτητας.
γκριζα πολυκατοικια στους αμπελοκηπους, κεντρο αθηνας, διαμερισμα στο δευτερο οροφο.
φυλακη για θηρια, και οχι για ψυχες... απο το μπαλκονι ισα που φαινεται ο ουρανος. πεδιο για ονειρα. (δεν θα μεινω ποτε σε μια γειτονια οπου οι πολυκατοικιες ειναι τοσο κοντα... οπου το μπαλκονι μου θα ειναι το σαλονι του απεναντι).
γειτονες ειτε φιλικοι, ειτε δυστροποι + κακεντρεχεις.
πολυκατοικια ετων 30 και βαλε... και αλλες σαν και αυτη, συνομηλικες της, κολλημενες η μια με την αλλη. τετραγωνα ολοκληρα. ελευθερος χωρος, πουθενα. η γεννητρια ρευματος του νοσοκομειου, η μελωδια καθε διακοπης ρευματος.
απο τον φωταγωγο ακους τα παντα. μυρωδια τσιγαρισμενου κρεμμυδιου απο τις φιλιππινεζες που μενουν στο υπογειο. φωνες και βρισιμο στον τριτο... παραμιλα και η γιαγια στον πρωτο... μονη της τοσα χρονια... αν ειχες παραθυρο, ισως και να μην χαζευες στον φωταγωγο. ισως ομως και να μην μαθαινες τιποτα για τις φυλακισμενες ψυχες, εδω, διπλα σου.
ολοι για καπου αλλου ξεκινησαμε και αλλου βρεθηκαμε... αλλου καταληξαμε.
η μπαλκονοπορτα ερμητικα κλειστη. οι κουρτινες τραβηγμενες. δεν θες να αλλαζεις και να σε παιρνει ματι ολη η γειτονια. κοπελα στα 14 και σε εχουν δει γυμνη, τουλαχιστον 1 φορα, ολοι/ες...
διαβαζεις για το σχολειο, ή προσποιεισαι οτι διαβαζεις. χαζευεις την απεναντι. μικρη και τρυφερη... που και που κοιτας και την ωριμη, δυο πολυκατοικιες στα δεξια. φαντασιωση, να σου χτυπησει το κουδουνι για να της δωσεις λιγη ζαχαρη, και να βρεθεις μεσα της. γιατι να μην υπαρχουν τοσο ομορφες 40αρες στην δικη σου πολυκατοικια; γιατι να μοιαζουν ολες σαν εγκαταλελειμμενα στο χρονο και στη φθορα κτηρια;
ο διπλα εχει το βιβλιοπωλειο της γειτονιας. οι κορες του ειναι στο μπαλκονι και αυτες. δεν ανταλλαζεται κουβεντα. τι να τους πεις; η μια ειναι πολυ μικροτερη σου και η αλλη σε ελκυει. ειναι και η ηλικια τετοια αλλωστε που ολες τις βλεπεις ετσι. που ολες τις μετρας αναλογα με το ποσο σε καυλωνουν.
στο φροντιστηριο αγγλικων τις θες ολες... ή τουλαχιστον ολες. φανταζουν τοσο ετοιμες για 'σενα που δεν κρατιεσαι.
προσπαθεις να αποφυγεις την παρεα με τα κωλοπαιδα που σε ακολουθουν απο το φροντιστηριο στο σπιτι σου... "τοσο ομορφη κοπελα, γιατι δεν μας μιλας"; επιταχυνεις το βημα. οπως εχει πει και ο μπαμπας, "ολα τα αγορια θελουν να σε γαμησουν"... τοσο ωμα (που τα αυτια σου εκλεισαν απο ντροπη)... τρεχεις μην σε προλαβουν και σου κανουν το κακο. θα τους αποφευγεις, θα σε αποφευγουν... θα τους μισησεις... θα γινουν ολοι εχθροι. αντιθετα ο αδερφος σου νομιζει οτι η φυση του χρωσταει ενα μουνι. αλλωστε για τα αγορια ειναι αλλιως. "πρεπει να εχει πολλες για να μαθει... ετσι κανουν οι αντρες... εσυ κακομοιρα μου κοιτα μην μου πηδηχθεις... θα σε λενε ευκολη μετα... κανεις δεν θα σε θελει... ποιος ξερει τι θα πει η γειτονια".
και αυτη η γειτονια πια ολο λεει. "η κορη του ταδε δεν ειναι αυτη; τι ξετσιπωτη... το πουτανακι"... που σε ξερει και σε σχολιαζει; τι τους νοιαζει, αναρωτιεσαι... οι γονεις σου χαιρονται, γιατι καποιος/α προσεχει μην παθει κατι το παιδι τους. τους ειναι ευγνωμονες. τι παραλογο ε; αντι να τους βρισουν που δεν σε αφηνουν να ζησεις, τους ευχαριστουν που σε κρατουν φυλακισμενη...
και ξερεις πως αν σταματησει να λεει η γειτονια, θα λεει το σοι, θα πουν οι φιλοι. μια ζωη θα πρεπει να ζεις συμφωνα με τις προσδοκιες αλλων... συμφωνα με το πως βλεπεις στα ματια τους εσενα... εσυ τι λες; θα πεις τωρα που ειναι καιρος; μην τους/τις αφησεις να λεν' αυτοι/ες για 'σενα. κοιτα και λιγο τα δικα σου ματια, να δεις τα ονειρα που εκανες... τα ονειρα που θα κανεις.
το πρωτο σου φιλι, κοιτωντας μια το ρολοι και μια την πορτα. μην σε παρει χαμπαρι ο πατερας της... μην αργησεις και σε ρωτουν που ησουν. ειναι και οι γειτονες περιεργοι... προχθες ειδα την κορη σου να φιλιεται με εναν, θα πουν... και αντε μετα να εξηγεις πως αυτο που κανεις ειναι φυσικο.
η τρελα η δικη τους ειναι παραλογη.
απο ολο αυτο θα βγεις ψυχικα υγιης. (;)
η μεγαλουπολη σε περιμενει. η μητροπολη θα σε τοποθετησει και παλι χωροταξικα.
στα 18 σου, αγγλια.
σε μια ιδια υπερηλικη πολυκατοικια. μονο που αυτη τη φορα, η πολυκατοικια αυτη ειναι μονη της. δεν εχει γειτονια γυρω της. δεν εχει αλλες κολλημενες πανω της.
γειτονες ειτε φιλικοι, ειτε δυστροποι + κακεντρεχεις.
πολυκατοικια ετων 30 και βαλε... και αλλες σαν και αυτη, συνομηλικες της, κολλημενες η μια με την αλλη. τετραγωνα ολοκληρα. ελευθερος χωρος, πουθενα. η γεννητρια ρευματος του νοσοκομειου, η μελωδια καθε διακοπης ρευματος.
απο τον φωταγωγο ακους τα παντα. μυρωδια τσιγαρισμενου κρεμμυδιου απο τις φιλιππινεζες που μενουν στο υπογειο. φωνες και βρισιμο στον τριτο... παραμιλα και η γιαγια στον πρωτο... μονη της τοσα χρονια... αν ειχες παραθυρο, ισως και να μην χαζευες στον φωταγωγο. ισως ομως και να μην μαθαινες τιποτα για τις φυλακισμενες ψυχες, εδω, διπλα σου.
ολοι για καπου αλλου ξεκινησαμε και αλλου βρεθηκαμε... αλλου καταληξαμε.
η μπαλκονοπορτα ερμητικα κλειστη. οι κουρτινες τραβηγμενες. δεν θες να αλλαζεις και να σε παιρνει ματι ολη η γειτονια. κοπελα στα 14 και σε εχουν δει γυμνη, τουλαχιστον 1 φορα, ολοι/ες...
διαβαζεις για το σχολειο, ή προσποιεισαι οτι διαβαζεις. χαζευεις την απεναντι. μικρη και τρυφερη... που και που κοιτας και την ωριμη, δυο πολυκατοικιες στα δεξια. φαντασιωση, να σου χτυπησει το κουδουνι για να της δωσεις λιγη ζαχαρη, και να βρεθεις μεσα της. γιατι να μην υπαρχουν τοσο ομορφες 40αρες στην δικη σου πολυκατοικια; γιατι να μοιαζουν ολες σαν εγκαταλελειμμενα στο χρονο και στη φθορα κτηρια;
ο διπλα εχει το βιβλιοπωλειο της γειτονιας. οι κορες του ειναι στο μπαλκονι και αυτες. δεν ανταλλαζεται κουβεντα. τι να τους πεις; η μια ειναι πολυ μικροτερη σου και η αλλη σε ελκυει. ειναι και η ηλικια τετοια αλλωστε που ολες τις βλεπεις ετσι. που ολες τις μετρας αναλογα με το ποσο σε καυλωνουν.
στο φροντιστηριο αγγλικων τις θες ολες... ή τουλαχιστον ολες. φανταζουν τοσο ετοιμες για 'σενα που δεν κρατιεσαι.
προσπαθεις να αποφυγεις την παρεα με τα κωλοπαιδα που σε ακολουθουν απο το φροντιστηριο στο σπιτι σου... "τοσο ομορφη κοπελα, γιατι δεν μας μιλας"; επιταχυνεις το βημα. οπως εχει πει και ο μπαμπας, "ολα τα αγορια θελουν να σε γαμησουν"... τοσο ωμα (που τα αυτια σου εκλεισαν απο ντροπη)... τρεχεις μην σε προλαβουν και σου κανουν το κακο. θα τους αποφευγεις, θα σε αποφευγουν... θα τους μισησεις... θα γινουν ολοι εχθροι. αντιθετα ο αδερφος σου νομιζει οτι η φυση του χρωσταει ενα μουνι. αλλωστε για τα αγορια ειναι αλλιως. "πρεπει να εχει πολλες για να μαθει... ετσι κανουν οι αντρες... εσυ κακομοιρα μου κοιτα μην μου πηδηχθεις... θα σε λενε ευκολη μετα... κανεις δεν θα σε θελει... ποιος ξερει τι θα πει η γειτονια".
και αυτη η γειτονια πια ολο λεει. "η κορη του ταδε δεν ειναι αυτη; τι ξετσιπωτη... το πουτανακι"... που σε ξερει και σε σχολιαζει; τι τους νοιαζει, αναρωτιεσαι... οι γονεις σου χαιρονται, γιατι καποιος/α προσεχει μην παθει κατι το παιδι τους. τους ειναι ευγνωμονες. τι παραλογο ε; αντι να τους βρισουν που δεν σε αφηνουν να ζησεις, τους ευχαριστουν που σε κρατουν φυλακισμενη...
και ξερεις πως αν σταματησει να λεει η γειτονια, θα λεει το σοι, θα πουν οι φιλοι. μια ζωη θα πρεπει να ζεις συμφωνα με τις προσδοκιες αλλων... συμφωνα με το πως βλεπεις στα ματια τους εσενα... εσυ τι λες; θα πεις τωρα που ειναι καιρος; μην τους/τις αφησεις να λεν' αυτοι/ες για 'σενα. κοιτα και λιγο τα δικα σου ματια, να δεις τα ονειρα που εκανες... τα ονειρα που θα κανεις.
το πρωτο σου φιλι, κοιτωντας μια το ρολοι και μια την πορτα. μην σε παρει χαμπαρι ο πατερας της... μην αργησεις και σε ρωτουν που ησουν. ειναι και οι γειτονες περιεργοι... προχθες ειδα την κορη σου να φιλιεται με εναν, θα πουν... και αντε μετα να εξηγεις πως αυτο που κανεις ειναι φυσικο.
η τρελα η δικη τους ειναι παραλογη.
απο ολο αυτο θα βγεις ψυχικα υγιης. (;)
η μεγαλουπολη σε περιμενει. η μητροπολη θα σε τοποθετησει και παλι χωροταξικα.
στα 18 σου, αγγλια.
σε μια ιδια υπερηλικη πολυκατοικια. μονο που αυτη τη φορα, η πολυκατοικια αυτη ειναι μονη της. δεν εχει γειτονια γυρω της. δεν εχει αλλες κολλημενες πανω της.
ετσι μονος/η σου εισαι και εσυ. χωρις κανενα/μια διπλα... ευκαιρια για μια νεα αρχη, με την βοηθεια των παλιων σου συμπλεγματων... δεν σε αφηνουν μονο οπου και αν πας. κομματι του εαυτου σου που το κουβαλας παντου και παντα.
τελικα, το σπιτι με τον κηπο θα σου μεινει απωθημενο; ή μηπως καποια μερα θα ζησεις και εσυ μεσα σε αυτο; ισως αν εμενες στο χωριο να ηταν αλλιως. να μην σε ετρωγε το αστυ... μονο που εκει θα ησουν πιο εγκλωβισμενος/η... εκει και αν θα επρεπε να υποδυθεις ενα ρολο αλλο απο εσενα.
αν το πεταξω λοιπον αυτο το προσωπειο που μου φορουν;
καθε τελος εχει μια αρχη...
τελικα, το σπιτι με τον κηπο θα σου μεινει απωθημενο; ή μηπως καποια μερα θα ζησεις και εσυ μεσα σε αυτο; ισως αν εμενες στο χωριο να ηταν αλλιως. να μην σε ετρωγε το αστυ... μονο που εκει θα ησουν πιο εγκλωβισμενος/η... εκει και αν θα επρεπε να υποδυθεις ενα ρολο αλλο απο εσενα.
αν το πεταξω λοιπον αυτο το προσωπειο που μου φορουν;
καθε τελος εχει μια αρχη...
you came on your own,
that's how you'll leave,
with hope in your hands,
and air to breathe.
τι συναρπαστικη που ειναι η γεωγραφεια των ψυχων...
No comments:
Post a Comment