Sunday 10 June 2007

τα ορια της τεχνης + η λογοκρισια.

αν καποιος/α παρηγαγε ενα καλλιτεχνικο προιον που θα εκθιαζε την ομοφοβια, θα ζηταγαμε να κατεβει απο την εκθεση, σκεπτομενοι το πιθανο κυμα μισους και επιθεσεων σε ομοφυλοφιλους/ες αντρες και γυναικες που μπορει να προκαλεσει;

αν ενα εργο μας εθιγε προσωπικα θα δεχομασταν την απαγορευση του; η απαγορευση αυτη θα αποτελουσε αμυνα ή φασιστικη επιβολη του 'εγω' μας στο 'εμεις';

προσωπικα αντιλαμβανομαι πως η απαγορευση βοηθαει στην νομιμοποιηση του απαγορευμενου στις συνειδησεις. δεν πιστευω οτι αποδιδει δικαιοσυνη. θα πρεπει η κοινωνια, θεωρητικα, να εχει την δυναμικη να αντιμετωπισει τον οποιο ξεσηκωμο μπορει να προκαλεσει ενα τετοιο δημιουργημα αλλα και να αποτρεψει την οξυνση των πιθανων αντιθεσεων. δυστυχως αυτο το "θεωρητικα" απεχει παρασαγγας απο το "πρακτικα". ακομα και ετσι παντως η συγκρουση ισως αποδειχθει λιγοτερο επωδυνη απο τα αποτελεσματα της απαγορευσης.

αυτο που θελω να τονισω ομως ειναι οτι δεν πρεπει να δωσουμε στην τεχνη καποια μεταφυσικη εννοια και να θεωρησουμε τον/την καλλιτεχνη ως ενα υπερφυσικο ον. ειναι και αυτος/η ενας ανθρωπος με προκαταληψεις, κομπλεξ, αναστολες, απωθημενα οπως ολοι/ες μας.

ετσι λοιπον σαφως και η τεχνη εχει ορια. τα ορια του δημιουργου και του θεατη.

γιατι η μη υπαρξη οριων, για εμενα, συνεπαγεται την ασυδοσια και την ευκαιρια για γεννεση του οποιουδηποτε ολοκληρωτισμου/αυταρχισμου. γιατι η μη υπαρξη οριων γινεται κατανοητη ως λογοκρισια στην εκφραση του αξιακου μου συστηματος του οποιου του απαγορευουν να θιχτει, στο ονομα της δηθεν ελευθεριας του λογου, απο το οποιοδηποτε καλλιτεχνικο (ή και "καλλιτεχνικο") προιον.

3 comments:

Estrella_ said...

Αγαπητέ μου, είμαι της άποψης οτι ο θεατής (αναγνώστης κλπ) βάζει τα δικά του όρια στο τι είναι τέχνη. Την τέχνη την ορίζω με τις αισθήσεις μου. Θεωρώ τέχνη οτιδήποτε μου προκαλεί συναισθήματα, οτιδήποτε με κάνει να σκέφτομαι, να αναρωτιέμαι και που περιέχει στοιχεία που μου ταιριάζουν. Εγώ σαν θεατής θα κρίνω το οποιοδήποτε έργο οποιουδήποτε δημιουργού. Και αν κάτι δεν μου αρέσει θα το απορρίψω.

run Stella, run said...

Ars longa, vita brevis.

[Life is short, but art lives forever.]

— Marcus Tullius Cicero, philosopher





Για μενα ειναι η τεχνη ειναι ζωή και φως.

Το να την περιορισεις σε ορια, ειναι σα να διοχετευεις το φως μεσα απο ενα χωνί και να το κατευθυνεις εκει που νομιζεις εσυ σωστο .

Απο τον αντιποδα βεβαια , το να την αφησεις ανεξελεγκτη ειναι σαν να αφεθεις εν γνωσει σου να σε παρασυρει ενας χειμαρρος , του οποιου ουτε την πηγη γνωριζεις , ουτε τον προορισμο.

Συνοπτικα ,πιστευω οτι ο δημιουργος θα πρεπει να βαζει τα ορια και ο θεατης ειτε να τα αποδεχεται ειτε να τα απορριπτει.

Αλλωστε μερικοι προτιμουν το σκοταδι, και αλλοι το φως στη ζωη τους.

Man on the moon said...

ο θεατης δεν βαζει τα ορια του στο πως αντιλαμβανατε αυτο που εχει παραχθει απο τον δημιουργο;

η τεχνη ειναι κατι το μεταφυσικο; κατι εξω απο τον ανθρωπο; ή ενα ακομα ανθρωπινο προιον με ολα τα ελλατωματα και ολα τα προτερηματα του;

και τελος η ζωη μιμειται την τεχνη ή η τεχνη τη ζωη;