Η νόσος της φυλετικής ακραιφνότητας:
Tου Παντελη Μπουκαλα
Στο γήπεδο του Περιστερίου, την περασμένη Κυριακή, κάποιοι οπαδοί της τοπικής ομάδας, κληρονόμοι των ιδεωδών του αθλητισμού που εδώ κοιλοπονέθηκαν κι εδώ γεννήθηκαν, προπηλάκισαν με ρατσιστικά συνθήματα τον Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα, τον Κονγκολέζο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Επειδή είναι μαύρος του επιτέθηκαν, όχι επειδή πέτυχε γκολ εις βάρος της ομάδας τους. Το ξέρουμε, άλλωστε, ότι στην κοιτίδα του πνεύματος (οι κάτοικοι της οποίας είναι οι μόνοι παγκοσμίως που δεν κατάγονται από τον πίθηκο αλλά από τους θεούς, όπως ισχυρίζονται οι ελληνέμποροι), όποιο άθλημα κι αν παίζεται οι «ακραιφνείς», οι καθαροί δηλαδή, οι «λευκότεροι των λευκών», ξεσπάνε με την κραυγή της μαϊμούς εναντίον οποιουδήποτε παίκτη γεννήθηκε στην Αφρική· και στη δική τους ομάδα να παίζει, αν αστοχήσει από καλή θέση, θα τον κατεβάσουν από το ύψος του λατρευόμενου θεού στα χαμηλά του «σκυλάραπα», ενός πλάσματος που μόνο κατά το ήμισυ είναι ανθρώπινο.
Ποιος ξέρει, ίσως το βλακώδες φυλετικό μένος των «Ελληνοαρίων» να πυροδοτήθηκε από το γεγονός ότι ο Λούα Λούα, που πιθανόν γεύτηκε το ίδιο φαρμάκι και στα γήπεδα των άλλων χωρών όπου αγωνίστηκε, είναι μέλος της οργάνωσης «Διώξτε τον ρατσισμό από τον αθλητισμό», ο τρισάθλιος… Σε ανάλογες οργανώσεις δραστηριοποιούνται πλέον αρκετοί ποδοσφαιριστές, κυρίως στη Γαλλία, όπου η πολυφυλετική εθνική ομάδα (οι «πολύχρωμοι μπλε»), δεν κατόρθωσε, παρά τα τρόπαια και τους δημοφιλέστατους αστέρες της, να θεραπεύσει το στίγμα του αποβλητέου ακάθαρτου το οποίο βαραίνει τους ομοεθνείς μεν, αλλογενείς δε που ταλανίζονται στα προάστια της υποβάθμισης. Ας προστεθεί ότι η ΟΥΕΦΑ προβλέπει επιτίμια για τις ομάδες που οι οπαδοί τους εκτρέπονται σε ρατσιστική δράση – αν και το τελευταίο που θα ελπίζαμε είναι ότι θα ισχύσει η πρόνοια αυτή στα μέρη μας, όπου η μοναδική έγνοια των εκάστοτε κυβερνώντων είναι πώς να κολακέψουν τους αμέτρητους είναι η αλήθεια «ιστορικούς συλλόγους» της χώρας και τους επίσης αμέτρητους «ηρωικούς λαούς τους», χαρίζοντάς τους υπέρογκα χρέη και γήπεδα.
Δύο ημέρες πριν από το περιστατικό της γηπεδικής φυλετικής βίας (που δεν ήταν λιγότερο ακίνδυνη ή προσβλητική επειδή εξαντλήθηκε στη λεκτική της φάση), την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου, αφιονισμένοι αγελέλληνες επιτέθηκαν σε Μαροκινούς στα Χανιά, ενώ καμιά τριανταριά λεβέντες με ξυρισμένο γουλί το κεφάλι πολιόρκησαν το φτωχόσπιτο οκτώ Πακιστανών στην οδό Πλάτωνος του Αιγάλεω. Με καδρόνια, ρόπαλα και μπετόβεργες, οι τριάντα λευκοί, που δεν είναι απίθανο να ομνύουν και στον Πλάτωνα (αγνοώντας ότι ακόμα κι αυτός ο αριστοκράτης αναγνώριζε πως οι Ελληνες δεν όφειλαν λίγα στους ξένους), όρμησαν εναντίον των «πολύ πολυπληθέστερων» οχτώ σκούρων και τους λιάνισαν. Τραυμάτισαν σωματικά πέντε (τον έναν πολύ σοβαρά), και ψυχικά και πνευματικά περίπου ένα εκατομμύριο ξένους που ζουν στη χώρα μας. Στο σχολείο βέβαια μαθαίνουμε από τα μικράτα μας ότι εμείς πολεμούμε πάντοτε λίγοι εναντίον πολλών και πολύ καλύτερα εξοπλισμένων, κι ότι έχουμε επίσης πάντοτε το δίκιο με το μέρος μας, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν φαίνεται να ισχύει η πατροπαράδοτη ιστοριολογική (ηρωοποιητική μάλλον) φόρμουλα. Οπως δεν ισχύει βεβαίως και στα αναρίθμητα περιστατικά με πρωταγωνιστές λιμενικούς και αστυνομικούς και θύματα πρόσφυγες, που ξυλοκοπούνται, ταπεινώνονται κι ύστερα τους σέρνουν στα δικαστήρια «για αντίσταση κατά της αρχής», αφού πρώτα τους σκίσουν γελώντας όλα τους τα χαρτιά ή τους «επαναπροωθούν» προς την απελπισία. Οπως δεν ίσχυσε και την 27η Οκτωβρίου, όταν ακροδεξιοί έδειραν στο μετρό του Συντάγματος έναν Μαροκινό και τον έστειλαν αιμόφυρτο στο ΚΑΤ· τους είχε συνεπάρει φαίνεται ο ενθουσιασμός από τη συμμετοχή τους στην «7η Γιορτή Νεολαίας» νεοφασιστικών οργανώσεων απ’ όλη την Ευρώπη, στο Αλσος Στρατού, και δεν βρήκαν πιο «ελληνόψυχο» τρόπο να προεορτάσουν την εθνική επέτειο.
Για το επεισόδιο του Αιγάλεω, η Ελληνική Αστυνομία έκανε λόγο για «συμπλοκή», έτσι ουδέτερα. Υποβάθμισε, δηλαδή το γεγονός και απαξίωσε ακόμα και να πάρει αποτυπώματα, πιθανόν για να μην πέσει σε τίποτε γνωστούς της ή εκ πνεύματος συγγενείς, αφού είναι διαπιστωμένη η κατά των αλλοδαπών «αλληλέγγυα» δράση αστυνομικών οργάνων και ακροδεξιών ή φιλοναζιστών ξενηλατών· το καλοκαίρι του Γιούρο, γαλάζιες στρατιές και ένστολες διμοιρίες «συμμόρφωναν» τους ξένους με αλληλοσυμπληρούμενες μεθόδους. Δεν πρόκειται δυστυχώς για «μεμονωμένο περιστατικό» όπως σπεύσαμε να πούμε αυτοαπαλλασσόμενοι, υιοθετώντας το ίδιο διάτρητο άλλοθι πίσω από το οποίο νομίζουμε ότι κρυβόμαστε όποτε η σφαίρα του συνοριοφρουρού αυτοσχεδιάζει ανθελληνικώς και χάνει τελικά τον δρόμο της, αφού ενώ έχει ριχτεί στον αέρα «προς εκφοβισμό», βρίσκει κρόταφο ή αυχένα ή όποτε τα φιλοχιτλερικά και εβραιοφαγικά αγήματα της «Χρυσής Αυγής» επιδίδονται σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα πέριξ της Πατησίων, στον Βοτανικό ή στου Ρέντη, όπου οι νεοφασίστες επιτέθηκαν σε παραπήγματα Πακιστανών εργατών, στις 10 Οκτωβρίου. Τρεις φορές τον τελευταίο καιρό, μετανάστες που ζουν στα δυτικά προάστια ξυλοκοπήθηκαν και μάλιστα από συμμορίες σχεδόν στρατιωτικά οργανωμένες. Στις 30 Οκτωβρίου μάλιστα, στο Αιγάλεω συγκεντρώθηκαν «αυθορμήτως» μπροστά στον Αγιο Σπυρίδωνα «αγανακτισμένοι πολίτες», υπό το σύνθημα «Και οι Ελληνες έχουν δικαίωμα στη ζωή», και απαίτησαν να εκριζωθεί η «εστία μόλυνσης», η κοινότητα των Ιρακινών. Και δεν λείπουν, φυσικά, όσοι απαιτούν την εδώ και τώρα απομάκρυνση όλων των μεταναστών από την Ελλάδα, αφού δεν τους αρκεί η «σωστή αναλογία» Ελλήνων/ξένων που απαιτεί ο κ. Καρατζαφέρης, αλλά προτιμούν κάτι που να φέρνει σε «τελική λύση».
«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή», υπογραμμίζει το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, «όπου ρατσιστικοί και ναζιστικοί θύλακοι μοιάζει να ξεφυτρώνουν από παντού, ενισχυμένοι από την επιθετική νεοφασιστική ρητορική των ανεκδιήγητων εκπροσώπων του ρατσιστικού ΛΑΟΣ στη Βουλή και η δράση τους αποθρασύνεται με τη σιωπηρή ανοχή ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που μοιάζει να προσελκύεται από τον βίαιο λόγο τους». Οσοι εκπομπάρχες και ειδησάρχες της τηλεόρασης έδωσαν τον «αγώνα τον καλό» της υπερπροβολής του ΛΑΟΣ είτε «για να πλήξουν τη Νέα Δημοκρατία» είτε, πιο αγοραία, επειδή οι λαϊκιστές εκπρόσωποί του φέρνουν καλά νούμερα τηλεθέασης με τις υπερεθνικιστικές ιδεοληψίες και φαντασιώσεις τους, έχουν το περιθώριο να ξανασκεφτούν, εφόσον τους το επιτρέψει η ζαλιστική αίγλη τους, αν πράγματι η επιδίωξή τους ήταν η «πολυφωνία».
Για πολλά χρόνια το αυτοαθωωτικό σενάριο ισχυριζόταν ότι σαν Ελληνες δεν έχουμε πρόβλημα δυσανεξίας συνολικά με τους ξένους, αλλά ειδικά με τους Αλβανούς, επειδή «είναι όλοι τους κατσαπλιάδες και πλιατσικολόγοι». Τώρα, όμως, που οι Αλβανοί αφομοιώθηκαν ακόμα και εμφανισιακά και έπαψαν να αποτελούν ευδιάκριτο στόχο, το ρατσιστικό μένος στρέφεται εναντίον των σκούρων, που είναι πρόσφορα θύματα λόγω της αλλόχρωμης ξενότητάς τους. Αλλά ας μη γελιόμαστε: όσα βήματα και αν δεχθούμε πως έχουν γίνει, η τελευταία πανευρωπαϊκή έρευνα, όπως σχεδόν όλες οι προηγούμενες, μας φέρνει πολύ ψηλά στους «δείκτες απόρριψης του άλλου», δεύτερους μετά τους Ούγγρους και πολύ πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Το μόνο παρήγορο είναι, όπως προκύπτει από άλλη έρευνα, του ΕΚΚΕ, ότι το 80% των μαθητών κάνει απροβλημάτιστη παρέα με αλλοδαπούς. Μακάρι να μην «ωριμάσουν» ποτέ.
Στο γήπεδο του Περιστερίου, την περασμένη Κυριακή, κάποιοι οπαδοί της τοπικής ομάδας, κληρονόμοι των ιδεωδών του αθλητισμού που εδώ κοιλοπονέθηκαν κι εδώ γεννήθηκαν, προπηλάκισαν με ρατσιστικά συνθήματα τον Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα, τον Κονγκολέζο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Επειδή είναι μαύρος του επιτέθηκαν, όχι επειδή πέτυχε γκολ εις βάρος της ομάδας τους. Το ξέρουμε, άλλωστε, ότι στην κοιτίδα του πνεύματος (οι κάτοικοι της οποίας είναι οι μόνοι παγκοσμίως που δεν κατάγονται από τον πίθηκο αλλά από τους θεούς, όπως ισχυρίζονται οι ελληνέμποροι), όποιο άθλημα κι αν παίζεται οι «ακραιφνείς», οι καθαροί δηλαδή, οι «λευκότεροι των λευκών», ξεσπάνε με την κραυγή της μαϊμούς εναντίον οποιουδήποτε παίκτη γεννήθηκε στην Αφρική· και στη δική τους ομάδα να παίζει, αν αστοχήσει από καλή θέση, θα τον κατεβάσουν από το ύψος του λατρευόμενου θεού στα χαμηλά του «σκυλάραπα», ενός πλάσματος που μόνο κατά το ήμισυ είναι ανθρώπινο.
Ποιος ξέρει, ίσως το βλακώδες φυλετικό μένος των «Ελληνοαρίων» να πυροδοτήθηκε από το γεγονός ότι ο Λούα Λούα, που πιθανόν γεύτηκε το ίδιο φαρμάκι και στα γήπεδα των άλλων χωρών όπου αγωνίστηκε, είναι μέλος της οργάνωσης «Διώξτε τον ρατσισμό από τον αθλητισμό», ο τρισάθλιος… Σε ανάλογες οργανώσεις δραστηριοποιούνται πλέον αρκετοί ποδοσφαιριστές, κυρίως στη Γαλλία, όπου η πολυφυλετική εθνική ομάδα (οι «πολύχρωμοι μπλε»), δεν κατόρθωσε, παρά τα τρόπαια και τους δημοφιλέστατους αστέρες της, να θεραπεύσει το στίγμα του αποβλητέου ακάθαρτου το οποίο βαραίνει τους ομοεθνείς μεν, αλλογενείς δε που ταλανίζονται στα προάστια της υποβάθμισης. Ας προστεθεί ότι η ΟΥΕΦΑ προβλέπει επιτίμια για τις ομάδες που οι οπαδοί τους εκτρέπονται σε ρατσιστική δράση – αν και το τελευταίο που θα ελπίζαμε είναι ότι θα ισχύσει η πρόνοια αυτή στα μέρη μας, όπου η μοναδική έγνοια των εκάστοτε κυβερνώντων είναι πώς να κολακέψουν τους αμέτρητους είναι η αλήθεια «ιστορικούς συλλόγους» της χώρας και τους επίσης αμέτρητους «ηρωικούς λαούς τους», χαρίζοντάς τους υπέρογκα χρέη και γήπεδα.
Δύο ημέρες πριν από το περιστατικό της γηπεδικής φυλετικής βίας (που δεν ήταν λιγότερο ακίνδυνη ή προσβλητική επειδή εξαντλήθηκε στη λεκτική της φάση), την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου, αφιονισμένοι αγελέλληνες επιτέθηκαν σε Μαροκινούς στα Χανιά, ενώ καμιά τριανταριά λεβέντες με ξυρισμένο γουλί το κεφάλι πολιόρκησαν το φτωχόσπιτο οκτώ Πακιστανών στην οδό Πλάτωνος του Αιγάλεω. Με καδρόνια, ρόπαλα και μπετόβεργες, οι τριάντα λευκοί, που δεν είναι απίθανο να ομνύουν και στον Πλάτωνα (αγνοώντας ότι ακόμα κι αυτός ο αριστοκράτης αναγνώριζε πως οι Ελληνες δεν όφειλαν λίγα στους ξένους), όρμησαν εναντίον των «πολύ πολυπληθέστερων» οχτώ σκούρων και τους λιάνισαν. Τραυμάτισαν σωματικά πέντε (τον έναν πολύ σοβαρά), και ψυχικά και πνευματικά περίπου ένα εκατομμύριο ξένους που ζουν στη χώρα μας. Στο σχολείο βέβαια μαθαίνουμε από τα μικράτα μας ότι εμείς πολεμούμε πάντοτε λίγοι εναντίον πολλών και πολύ καλύτερα εξοπλισμένων, κι ότι έχουμε επίσης πάντοτε το δίκιο με το μέρος μας, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν φαίνεται να ισχύει η πατροπαράδοτη ιστοριολογική (ηρωοποιητική μάλλον) φόρμουλα. Οπως δεν ισχύει βεβαίως και στα αναρίθμητα περιστατικά με πρωταγωνιστές λιμενικούς και αστυνομικούς και θύματα πρόσφυγες, που ξυλοκοπούνται, ταπεινώνονται κι ύστερα τους σέρνουν στα δικαστήρια «για αντίσταση κατά της αρχής», αφού πρώτα τους σκίσουν γελώντας όλα τους τα χαρτιά ή τους «επαναπροωθούν» προς την απελπισία. Οπως δεν ίσχυσε και την 27η Οκτωβρίου, όταν ακροδεξιοί έδειραν στο μετρό του Συντάγματος έναν Μαροκινό και τον έστειλαν αιμόφυρτο στο ΚΑΤ· τους είχε συνεπάρει φαίνεται ο ενθουσιασμός από τη συμμετοχή τους στην «7η Γιορτή Νεολαίας» νεοφασιστικών οργανώσεων απ’ όλη την Ευρώπη, στο Αλσος Στρατού, και δεν βρήκαν πιο «ελληνόψυχο» τρόπο να προεορτάσουν την εθνική επέτειο.
Για το επεισόδιο του Αιγάλεω, η Ελληνική Αστυνομία έκανε λόγο για «συμπλοκή», έτσι ουδέτερα. Υποβάθμισε, δηλαδή το γεγονός και απαξίωσε ακόμα και να πάρει αποτυπώματα, πιθανόν για να μην πέσει σε τίποτε γνωστούς της ή εκ πνεύματος συγγενείς, αφού είναι διαπιστωμένη η κατά των αλλοδαπών «αλληλέγγυα» δράση αστυνομικών οργάνων και ακροδεξιών ή φιλοναζιστών ξενηλατών· το καλοκαίρι του Γιούρο, γαλάζιες στρατιές και ένστολες διμοιρίες «συμμόρφωναν» τους ξένους με αλληλοσυμπληρούμενες μεθόδους. Δεν πρόκειται δυστυχώς για «μεμονωμένο περιστατικό» όπως σπεύσαμε να πούμε αυτοαπαλλασσόμενοι, υιοθετώντας το ίδιο διάτρητο άλλοθι πίσω από το οποίο νομίζουμε ότι κρυβόμαστε όποτε η σφαίρα του συνοριοφρουρού αυτοσχεδιάζει ανθελληνικώς και χάνει τελικά τον δρόμο της, αφού ενώ έχει ριχτεί στον αέρα «προς εκφοβισμό», βρίσκει κρόταφο ή αυχένα ή όποτε τα φιλοχιτλερικά και εβραιοφαγικά αγήματα της «Χρυσής Αυγής» επιδίδονται σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα πέριξ της Πατησίων, στον Βοτανικό ή στου Ρέντη, όπου οι νεοφασίστες επιτέθηκαν σε παραπήγματα Πακιστανών εργατών, στις 10 Οκτωβρίου. Τρεις φορές τον τελευταίο καιρό, μετανάστες που ζουν στα δυτικά προάστια ξυλοκοπήθηκαν και μάλιστα από συμμορίες σχεδόν στρατιωτικά οργανωμένες. Στις 30 Οκτωβρίου μάλιστα, στο Αιγάλεω συγκεντρώθηκαν «αυθορμήτως» μπροστά στον Αγιο Σπυρίδωνα «αγανακτισμένοι πολίτες», υπό το σύνθημα «Και οι Ελληνες έχουν δικαίωμα στη ζωή», και απαίτησαν να εκριζωθεί η «εστία μόλυνσης», η κοινότητα των Ιρακινών. Και δεν λείπουν, φυσικά, όσοι απαιτούν την εδώ και τώρα απομάκρυνση όλων των μεταναστών από την Ελλάδα, αφού δεν τους αρκεί η «σωστή αναλογία» Ελλήνων/ξένων που απαιτεί ο κ. Καρατζαφέρης, αλλά προτιμούν κάτι που να φέρνει σε «τελική λύση».
«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή», υπογραμμίζει το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, «όπου ρατσιστικοί και ναζιστικοί θύλακοι μοιάζει να ξεφυτρώνουν από παντού, ενισχυμένοι από την επιθετική νεοφασιστική ρητορική των ανεκδιήγητων εκπροσώπων του ρατσιστικού ΛΑΟΣ στη Βουλή και η δράση τους αποθρασύνεται με τη σιωπηρή ανοχή ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που μοιάζει να προσελκύεται από τον βίαιο λόγο τους». Οσοι εκπομπάρχες και ειδησάρχες της τηλεόρασης έδωσαν τον «αγώνα τον καλό» της υπερπροβολής του ΛΑΟΣ είτε «για να πλήξουν τη Νέα Δημοκρατία» είτε, πιο αγοραία, επειδή οι λαϊκιστές εκπρόσωποί του φέρνουν καλά νούμερα τηλεθέασης με τις υπερεθνικιστικές ιδεοληψίες και φαντασιώσεις τους, έχουν το περιθώριο να ξανασκεφτούν, εφόσον τους το επιτρέψει η ζαλιστική αίγλη τους, αν πράγματι η επιδίωξή τους ήταν η «πολυφωνία».
Για πολλά χρόνια το αυτοαθωωτικό σενάριο ισχυριζόταν ότι σαν Ελληνες δεν έχουμε πρόβλημα δυσανεξίας συνολικά με τους ξένους, αλλά ειδικά με τους Αλβανούς, επειδή «είναι όλοι τους κατσαπλιάδες και πλιατσικολόγοι». Τώρα, όμως, που οι Αλβανοί αφομοιώθηκαν ακόμα και εμφανισιακά και έπαψαν να αποτελούν ευδιάκριτο στόχο, το ρατσιστικό μένος στρέφεται εναντίον των σκούρων, που είναι πρόσφορα θύματα λόγω της αλλόχρωμης ξενότητάς τους. Αλλά ας μη γελιόμαστε: όσα βήματα και αν δεχθούμε πως έχουν γίνει, η τελευταία πανευρωπαϊκή έρευνα, όπως σχεδόν όλες οι προηγούμενες, μας φέρνει πολύ ψηλά στους «δείκτες απόρριψης του άλλου», δεύτερους μετά τους Ούγγρους και πολύ πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Το μόνο παρήγορο είναι, όπως προκύπτει από άλλη έρευνα, του ΕΚΚΕ, ότι το 80% των μαθητών κάνει απροβλημάτιστη παρέα με αλλοδαπούς. Μακάρι να μην «ωριμάσουν» ποτέ.
Ελευθερια εκφρασης ισον ελευθερια να παραπλανεις ή να εξαπατας?
No comments:
Post a Comment