το θηραμα.
δεν θελω να σε κυνηγησω... θελω να μου παραδωθεις... θελω να με κυνηγησεις εσυ... να νοιωσω εγω το αντικειμενο του ποθου, το τροπαιο... να παραδοθω στη γυναικα-κυνηγο...
δεν θελω να με κοιτας στα ματια ψαχνοντας τον αντρα. θελω να με κοιτας και να ψαχνεις εμενα.
δεν θελω να με κοιτας στα ματια ψαχνοντας τον αντρα. θελω να με κοιτας και να ψαχνεις εμενα.
εδω και μερες γυρνουν στο μυαλο μου καποιοι σκορπιοι στιχοι των cocorosie...
And if you take me inside
And you give me a place to hide and cry
I'll bathe you in the crystal light
That sleeps between my thighs.
και θελω να με 'λουσει' αυτο το φως... αυτο που κρυβεις αναμεσα στα ποδια σου. θελω να δουμε την αντανακλαση των αστεριων στα ρεζερβουαρ των αυτοκινητων...
θελω να μου πουλησεις τσαμπουκα... να ερθεις να με πιασεις απο τον γιακα γυρευοντας καυγα... και εκει που θα αγριευεις, να σε κοιταξω αποτομα και να 'μαζευτεις'... να σου τραβηξω τα μαλλια, να σε δαγκωσω... μονο μην μου αρχισεις τα "ναι, μωρο μου" και "οτι πεις μωρο μου"/"οτι-οπου-οπως το θες εσυ"... καλυτερα πες μου τ' αντιο παρα αυτο.
να περπαταμε χερι-χερι... να σε παρω στους ωμους μου... ή να με παρεις εσυ στους δικους σου. να αλλαξουμε τα ρουχα μας... να γινω το κατοικιδιο σου & εσυ το δικο μου. να αποδομησουμε μαζι το κοινωνικο ιερογλυφικο.
σκεφτομαι πως δεν υπαρχει ουτε ενα σημειο του κορμιου σου που δεν θα φυλαγα τωρα. απο τα ποδια σου, μεχρι τα μαλλια σου.
θα σπασω και αυτη την ενοχλητικη λαμπα που σε τυφλωνει με το φως της...
μου λες να χαλαρωσω... ολα θα πανε μια χαρα... αν και το εχω ακουσει χιλιαδες φορες αυτο, για καποιο λογο,
σε πιστευω.
υγ. βγαινω απο το κλουβι μου & νοιωθω μια χαρα.
θελω να μου πουλησεις τσαμπουκα... να ερθεις να με πιασεις απο τον γιακα γυρευοντας καυγα... και εκει που θα αγριευεις, να σε κοιταξω αποτομα και να 'μαζευτεις'... να σου τραβηξω τα μαλλια, να σε δαγκωσω... μονο μην μου αρχισεις τα "ναι, μωρο μου" και "οτι πεις μωρο μου"/"οτι-οπου-οπως το θες εσυ"... καλυτερα πες μου τ' αντιο παρα αυτο.
να περπαταμε χερι-χερι... να σε παρω στους ωμους μου... ή να με παρεις εσυ στους δικους σου. να αλλαξουμε τα ρουχα μας... να γινω το κατοικιδιο σου & εσυ το δικο μου. να αποδομησουμε μαζι το κοινωνικο ιερογλυφικο.
σκεφτομαι πως δεν υπαρχει ουτε ενα σημειο του κορμιου σου που δεν θα φυλαγα τωρα. απο τα ποδια σου, μεχρι τα μαλλια σου.
θα σπασω και αυτη την ενοχλητικη λαμπα που σε τυφλωνει με το φως της...
μου λες να χαλαρωσω... ολα θα πανε μια χαρα... αν και το εχω ακουσει χιλιαδες φορες αυτο, για καποιο λογο,
σε πιστευω.
υγ. βγαινω απο το κλουβι μου & νοιωθω μια χαρα.
No comments:
Post a Comment